Το μοντέλο του τεχνικού διευθυντή

Ο θεσμός του τεχνικού διευθυντή είναι ιδιαίτερα διαδεδομένος στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια.

Λίγες, όμως, είναι οι ομάδες που κατάφεραν να πετύχουν και η δουλειά τους να φανεί και στο γήπεδο, βάσει αυτού του μοντέλου.

Για παράδειγμα στο ΑΠΟΕΛ, ούτε ο Νασιμέντο, αλλά ούτε και ο Μαντούκα θεωρούνται επιτυχημένοι.

Ο πρώτος πέρασε και δεν ακούμπησε, ενώ ο δεύτερος είχε αρκετά λανθασμένες επιλογές, όπως αποδείχθηκε στην πορεία.

Αποτυχημένο ήταν και το πέρασμα του Ρέι Κλαρκ από την Ομόνοια, ενώ το πόστο του τεχνικού διευθυντή στις δύο μεγάλες ομάδες της Λεμεσού είχαν ο Χριστάκης Χριστοφόρου στον Απόλλωνα και ο Ρούι Τζούνιορ στην ΑΕΛ (πέρασε από τη θέση και ο Νίκος Ανδρέου πριν από έξι περίπου χρόνια), οι οποίοι σαφώς και κρίνονται πιο επιτυχημένοι, με το δεύτερο μάλιστα να πανηγυρίζει και τον τίτλο με τους "γαλαζοκίτρινους".

Από εκεί και πέρα, επιτυχημένο κρίνεται το μοντέλο που υπάρχει στην ΑΕΚ, με τους Ζόρντι Κρόιφ και Τσάβι Ρόκα να αποτελούν τις σπουδαιότερες "μεταγραφές" για την ομάδα της Λάρνακας τα τελευταία χρόνια, έχοντας σημαντική συμβολή στις επιτυχίες των "κιτρινοπρασίνων".

Το μοντέλο της ΑΕΚ ακολουθεί και η Ανόρθωση, επιλέγοντας λύση από την Ολλανδία κι ενώ παλαιότερα είχε περάσει από τη θέση του τεχνικού διευθυντή ο Χριστάκης Κασσιανός -επί Μίντερντοπ. Ο Τεντ Φαν Λέουβεν είχε και καλές και κακές επιλογές, ενώ ο Σταν Φαλξ έχει δείξει πως μπορεί να τα πάει καλύτερα από τον προκάτοχό του.

Αυτός που έχει καθιερωθεί σε αυτή τη θέση και φαντάζει αρκετά επιτυχημένος είναι ένας "δικός" μας, ο Μάκης Παπαϊώαννου. Βέβαια είναι σε ομάδες με λιγότερη πίεση και απαιτήσεις, και ίσως αυτό να τον έχει βοηθήσει να γίνει περισσότερο παραγωγικός.

Τόσο στον Ερμή και στον Εθνικό, όσο και τώρα στη Νέα Σαλαμίνα έχει παράγει έργο και οι επιλογές του έχουν χαρακτηριστεί τις πλείστες περιπτώσεις... λίρα εκατό.

Ακόμα ένας Κύπριος υπήρξε ωστόσο τεχνικός διευθυντής σε ομάδα του τόπου μας. Ο λόγος για τον Χαράλαμπο Βέργα, ο οποίος για σημαντικό διάστημα υπηρέτησε την ΑΕΠ.