Transfer Horror Story: Επεισόδιο 3

Τρίτο επεισόδιο της σειράς μας "Transfer Horror Story" και αυτή την φορά θέμα του επεισοδίου είναι οι ποδοσφαιριστές που έπαιξαν στην ΕΝΠ, πρόσφεραν ίσως και περισσότεροι από πολλούς άλλους, αλλά δεν εκτιμήθηκαν όσο άξιζαν και όσο έπρεπε. Διαβάστε ΕΔΩ το πρώτο και ΕΔΩ το δεύτερο επεισόδιο.

«Transfer Horror Story» επεισόδιο τρίτο:

Τίτλος επεισοδίου: «Άδικη που είναι η ζωή».

Ντίτερ Φαν Τόρναουτ

Για κάποιο περίεργο λόγο, ο Τόρναουτ αποχώρησε από την Ένωση μέσα σε πολύ κακό κλίμα. Κρέας τον ανέβαζαν, άμπαλο τον κατέβαζαν οι περισσότεροι. Ποιον; Αυτόν που σε μια διετία πέτυχε 19 γκολ, λες και οι φίλοι της ΕΝΠ έχουν συνηθίσει οι σέντερ φορ τους να πετυχαίνουν περισσότερα. Φέτος για παράδειγμα, ο Μπούντιμιρ είχε 3, ο Ντίξον 3, ο Μπασόφ 1 και ο Παπαδόπουλος 5. Σύνολο 12, την στιγμή που ο Φαν Τόρναουτ στην πρώτη του χρονιά στο Παραλίμνι από μόνος του είχε 13! Σύμφωνοι, γρήγορος δεν ήταν αλλά με μπόι 1.90 θα ήταν παράλογο να ήταν και γρήγορος, να παίζει και στην Ένωση. Ήταν κλασικός τύπος παίκτη που παίζει με πλάτη, αξιοποιούσε ιδανικά τους συμπαίκτες του (δεν είναι τυχαία τα… όργια που έκανε ο Τρισκόφσκι μαζί του) και όταν γινόταν αποδέκτης σέντρας, ήξερε πώς να την τελειώνει με την μία. Η δεύτερη χρονιά του δεν ήταν τόσο καλή όσο και η πρώτη, όμως η συνολική εικόνα της διετίας του, αφήνει θετικό πρόσημο στον Βέλγο ο οποίος φέτος στα 31 του αγωνίζεται στην 3η κατηγορία της χώρας του και την KSV Oudenaarde, έχοντας πετύχει ρεκόρ καριέρας με 16 γκολ!

Ιγκόρ Αγκούλο

Αρκετά άτυχος ο Ισπανός, δεν κέρδισε την προβολή που του άξιζε. Ήρθε στην ‘Ενωση την σεζόν 2013-14, στο χειρότερο ίσως ποιοτικά ρόστερ των τελευταίων χρόνων, που στο τέλος της σεζόν υποβιβάστηκε στην Β’ Κατηγορία. Ο αριστερός εξτρέμ κουβαλούσε εξαιρετικές χρονιές στην Ισπανία, αφού σε μια διετία μετρούσε 20 γκολ με την Real Union. Το ξεκίνημα στο Παραλίμνι δεν ήταν θετικό, αφού η ΕΝΠ μετρούσε την μία ήττα μετά την άλλη και ο Αγκούλο ήταν την σκιά του συμπατριώτη του, Χούγκο Λόπες. Στο δεύτερο μισό της σεζόν, ο Λόπες αποχώρησε για τον Απόλλωνα, ο Ιμπραϊμι αποκτήθηκε και το σκηνικό συνέχισε να είναι το ίδιο, ο Αγκούλο να είναι στην σκιά κάποιου άλλου (του Ίμπρα). Αν και ταλαιπωρήθηκε αρκετά, παίζοντας μέχρι και αριστερό μπακ (!), ο Αγκούλο κατάφερε με το τέλος της σεζόν να είναι ο πρώτος σκόρερ της ομάδας, έχοντας 9 γκολ. Μάλιστα τα τέσσερα, τα πέτυχε στα τέσσερα τελευταία παιχνίδια, παλεύοντας μόνος του να σώσει την παρτίδα. Για κάποιο περίεργο λόγο δεν εκτιμήθηκε όσο άξιζε, δεν χειροκροτήθηκε όσο έπρεπε και δεν λησμονείται όσο κάποιοι άλλοι που πέρασαν απ’ το Παραλίμνι. Κι ας ακολούθησε μια διετία στην οποία σκόραρε κατά βούληση, με τον Απόλλωνα 20 γκολ στην Football League και με τον Πλατανιά 8 γκολ στην Σούπερ Λιγκ.

Λεβάν Κεμπάτζε

Ο Γεωργιανός φορ, είναι ο παίκτης με την καλύτερη ντρίμπλα ή έστω ένας από τους 2-3 με την καλύτερη ντρίμπλα που πέρασαν από το «Τάσος Μάρκου». Εξαιρετική προσποίηση, φανταστικά… κοψίματα της μπάλας και άδειασμα των αντιπάλων, οι οποίοι χρειάζονταν σακούλες για εμετό και χάπια για την ναυτία όταν τον είχαν απέναντί τους. Και όλα αυτά, χωρίς να υστερεί στον τομέα του σκοραρίσματος έχοντας σε δύο ολόκληρες και δύο… μισές χρονιές 28 γκολ. Μαζί με τον Λεβάν, αναπτύχθηκαν και εξελίχθηαν κι άλλοι παίκτες που έπαιζαν στο πλάι του. Πρώτος και καλύτερος ο Κώστας Ηλία που παίζοντας πλάι στον γεωργιανό φορ, είχε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του, σκοράροντας 13 γκολ και παίρνοντας μεταγραφή για την Ξάνθη. Δεύτερος ο Γιώργος Νικολάου, ο οποίος παίζοντας δίπλα στον Κεμπάντζε, είχε την καλύτερη σεζόν της καριέρας του σκοράροντας 9 γκολ και παίρνοντας μεταγραφή στην Ομόνοια.

Τζίμι Ντε Γουλφ

Στερείτο λάμψης, ποτέ δεν ανήκε στην κατηγορία των σταρ. Ποτέ δεν ήταν πρωταγωνιστής, ούτε ηγέτης στην θέση που αγωνιζόταν. Όμως για μια τριετία, όσο αγωνίστηκε στην ΕΝΠ ήταν ο ορισμός της τιμιότητας. Σταθερός, χωρίς υπερβολές και ρίσκα στο παιχνίδι του, πιστός… στρατιώτης στην υπηρεσία της ομάδας παίζοντας είτε ως αμυντικό χαφ είτε ως στόπερ. Σε τρία χρόνια αγωνίστηκε σε σύνολο 88 (!) αγώνων, 28 την πρώτη χρονιά, 29 την δεύτερη και 31 την τρίτη έχοντας παράλληλα και 5 γκολ. Η ηρεμία με την οποία αγωνιζόταν ήταν παροιμιώδες, χωρίς να προκαλεί εκνευρισμό και άγχος στους συμπαίκτες και την κερκίδα. Η παρουσία του ήταν αρχηγική και η κορυφαία του στιγμή ήταν το γκολ που πέτυχε στον κρίσιμο αγώνα με αντίπαλο τον Άρη την σεζόν 2011-12, στο «Τσίρειο» στην νίκη με 2-0. Φυσικά κάθε άλλο παρά έκπληξη ήταν η παρουσία του στους «βυσσινί», αφού μιλάμε για έναν ποδοσφαιριστή με γεμάτες χρονιές στο Βέλγιο, σε ομάδες όπως η Cercle Brugge και η Oostande.

Ράντοβαν Κριβοκάπιτς

Δεκάρι παλαιάς κοπής, με στημένα και κάθετη πάσα που μπορούσε να… κόψει στα δύο οποιαδήποτε άμυνα. Ακόμα και να χρίσει σκόρερ τον Ταρούμπα (!) μπορούσε. Παίκτης που τον έβλεπες να αγωνίζεται και προσπαθούσες να καταλάβεις αν είναι δεξιοπόδαρος ή αριστεροπόδαρος, αφού και με τα δύο… χάιδευε την μπάλα. Στην πρώτη του θητεία στο Παραλίμνι, είχε ηγετικό ρόλο και σκόραρε συνολικά 14 γκολ, έχοντας άλλες τόσες ασίστ με γεμάτες χρονιές. Μετά την τριετία έφυγε για τον Ηρακλή και στα μέσα της επόμενης σεζόν επέστρεψε στην Ένωση, στην χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Αν και η μεταγραφή του θεωρητικά ήταν αχρείαστη αφού η ομάδα χρειαζόταν αριστερό εξτρέμ, ο «Κρίβο» κατάφερε να κάνει αισθητή την παρουσία του πετυχαίνοντας μια γκολάρα (το μοναδικό του) στον εντός έδρας αγώνα με τον Εθνικό. Γκολ με το οποίο η Ένωση εξασφάλισε την παραμονή της στην Α’ Κατηγορία. Ένας από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που πέρασαν από την ΕΝΠ τα τελευταία χρόνια, δεν εκτιμήθηκε όσο άξιζε. Τον πρώτο χρόνο ήταν στην σκιά του Τρισκόφσκι, τον δεύτερο στην σκιά του… εξωγήινου Άλεξ, την τρίτη τους… πήρε όλους το ποτάμι και την μισή τελευταία του, ήρθε με την ταμπέλα του αχρείαστου.