Δύο εύκολοι τρόποι για να αναγνωρίζεις την ομάδα του Αδάμου...

Ας υποθέσουμε ότι ζούμε ακόμα στην παλιά εποχή, τότε που οι τηλεοράσεις ήταν ασπρόμαυρες.

Και βλέποντας έναν αγώνα από την τηλεόραση, αν δεν είχες ήχο δεν μπορούσες να καταλάβεις ποια ομάδα είναι η μία και ποια η άλλη. Τότε, θα υπήρχε ένας… άχαστος τρόπος για να αναγνωρίσεις ποια είναι η ομάδα του Αδάμου Αδάμου και ποια η άλλη…

Ας κάνουμε και μια δεύτερη υπόθεση. Ας υποθέσουμε ότι είστε ο προληπτικός φροντιστής της ομάδας, που για γούρι δεν βλέπει τα παιχνίδια της αλλά είναι κλειδωμένος στα αποδυτήρια και περιμένει να τελειώσει το παιχνίδι για να τον ενημερώσουν για το αποτέλεσμα. Πάλι υπάρχει ένας σίγουρος τρόπος για να καταλάβεις από μόνος σου, αν η ομάδα σου κέρδισε την ομάδα που κοουτσάρει ο Αδάμος Αδάμου…

Επιστρέφουμε στο πρώτο: Ασπρόμαυρη τηλεόραση, χωρίς ήχο, αλλά ακόμα και στο διάστημα να προπονεί ομάδα ο Αδάμος, θα καταφέρει να περάσει στους… εξωγήινους του την αγωνιστική του φιλοσοφία. Η ομάδα που θα έχει έντεκα (ή και δέκα ενίοτε) ποδοσφαιριστές – μαχητές, προσηλωμένους στο παιχνίδι, πιστούς στο πλάνο, με ομαδικότητα και σωστές αλληλοκαλύψεις, χωρίς παίκτες να αυτοσχεδιάζουν άναρχα και να βάζουν το «εγώ» πάνω από το «εμείς», τότε δεν χρειάζεσαι ούτε χρώμα, ούτε φωνή στην τηλεόραση για να γνωρίσεις ότι είναι η ομάδα του Δερυνειώτη τεχνικού.

Πάμε στο δεύτερο: Η λύση για τον προληπτικό φροντιστή είναι απλή. Όταν ολοκληρωθεί ο αγώνας και οι παίκτες επιστρέψουν στα αποδυτήρια, θα πρέπει να παρατηρήσει το στόμα και το σάλιο τους. Αν αυτό είναι… καθαρό, ξεχάστε το. Για να κερδίσεις την ομάδα του Αδάμου θα πρέπει να… φτύσεις αίμα, ακόμα και όταν αυτή παίζει για ένα ημίχρονο με δέκα ποδοσφαιριστές, όπως για παράδειγμα το Σάββατο με την Ομόνοια στο Παραλίμνι. Και οι ποδοσφαιριστές του Τζον Κάρβερ, είχαν το σάλιο τους… πεντακάθαρο.