Ο αντίλαλος και η ασυνέπεια…

Από τα πρακτικά της συνεδρίας του Διοικητικού Συμβουλίου του σωματείου, Ανόρθωσης Αμμοχώστου, στις19 Αυγούστου, 1940: «Κατόπιν της αγγελίας της βυθίσεως του αντιτορπιλικού του ελληνικού στόλου ΕΛΛΗ, σχηματίζεται ευρεία επιτροπή εράνου, δια την συλλογή χρημάτων και αποστολή των, εις το ένδοξο ελληνικό ναυτικό». Μαρτυρία συγκλονιστική για το ρόλο που διαδραμάτισαν στην ιστορία αυτού του τόπου αλλά και του ελληνισμού ολόκληρου, κάποια από τα σωματεία μας. Ρόλος που μόνο, δέος και απέραντο σεβασμό προκαλεί...
Από τα ίδια πρακτικά, σημειώνονται και άλλες αναφορές για τη συμμετοχή των μελών της Ανόρθωσης, στον αγώνα του σαράντα... Θυσιάζοντας «παν ότι πολύτιμον είχον, ποτίσαντες το δένδρον της ελευθερίας». Η Ανόρθωση επίσης, επιλέγηκε το 1941 σαν ο αποδοχέας των αργυρών αρραβώνων των κατοίκων της Αμμοχώστου, από τον Τοποτηρητή του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, κ. κ. Λεόντιο. Οι αργυροί αρραβώνες ήταν το συμβολικό αντάλλαγμα για τους χρυσούς αρραβώνες που οι έλληνες της Κύπρου, χάριζαν στους εράνους για την μαχόμενη Ελλάδα..
Οι μαρτυρίες αυτές, θεωρούμε ότι καλύπτουν τη συμμετοχή κι άλλων αθλητικών συλλόγων μας. Αλλά και τη συμμετοχή του συνόλου του ελληνισμού της Κύπρου. Ο οποίος, άφησε τον αντίλαλο του ηρωϊκού ΟΧΙ να αγκαλιάσει την ψυχή και να πάλλει την καρδιά του. Συγκλονιστική ήταν η ανταπόκριση των κυπρίων εθελοντών. Χιλιάδες έτρεξαν να καταταγούν στον ελληνικό και βρεττανικό στρατό για να πολεμήσουν δίπλα από τους συμμάχους.
Αλλά η αυθεντικότερη μαρτυρία του ηρωισμού των ελλήνων της Κύπρου, είναι οι σταυροί στο στρατιωτικό κοιμητήριο στο Ελ Αλαμέιν. Είναι όμως αυτοί οι σταυροί και η αυθεντικότερη μαρτυρία της ασυνέπειας των συμμάχων, απέναντι στον ελληνισμό της Κύπρου.