Ποσότητα και ποιότητα στα... φτερά

Μια ομάδα που παίζει επιθετικά σε όλα τα παιχνίδια της, έχει κατοχή μπάλας και έχει να αντιμετωπίσει πολυπρόσωπη αμυντική γραμμή, ψάχνει να βρει καλούς ακραίους που να μπορούν να παίξουν το ένας με έναν, να ντριμπλάρουν, να δημιουργήσουν και να σκοράρουν.

Στο ΑΠΟΕΛ… παράγινε το «κακό», αφού στις θέσεις των εξτρέμ παρατηρείται πρωτοφανής υπερφόρτωση, με πάρα πολλές και ποιοτικές επιλογές, που κάνουν εξαιρετικά δύσκολο το έργο του Τιμούρ Κετσπάγια. Όχι μόνο για τον καταρτισμό της εντεκάδας, αλλά και για τις αλλαγές κατά την διάρκεια του αγώνα.

Απέναντι στον Εθνικό, αγωνίστηκαν οι Γιαννιώτας και Βάντερ ωστόσο οι επιλογές είναι πολύ περισσότερες. Είναι ο Εφραίμ που πριν τραυματιστεί πραγματοποιούσε τις καλύτερες εμφανίσεις της καριέρας του, είναι ο Ντε Βινσέντι που αγωνίστηκε πάρα πολλές φορές στα άκρα, είναι η σταθερή αξία του Χαραλαμπίδη, είναι ο Αλωνεύτης που όταν φτάσει σε ικανοποιητικό βαθμό ετοιμότητας θα είναι παίκτης – εντεκάδας, είναι ο Αλεξάνδρου που αν και έχει καθιερωθεί ως αριστερό μπακ, η φυσική του θέση είναι αριστερό εξτρέμ ενώ σε κάποια, λιγότερα παιχνίδια έπαιξε στα άκρα και ο Στίλιτς.

Το ευχάριστο… πρόβλημα για τον Τιμούρ, έχει να κάνει με το γεγονός ότι παρά τον συνδυασμό ποσότητας και ποιότητας, μόνο δύο εξτρέμ μπορεί να χρησιμοποιήσει. Αυτό φυσικά αυξάνει την ποιότητα και τον ανταγωνισμό στις προπονήσεις, αφού κανένας δεν μπορεί να νιώθει ότι έχει σίγουρη την θέση του στο αρχικό σχήμα.