ΣΗΜΕΙΩΜΑ για Σωφρόνη

Ο συνάδελφος reporter του Απόλλωνα Μάριος Αταλιώτης αρθρογραφεί για τον προπονητή της ομάδας Σωφρόνη Αυγουστή...

ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΟ ΣΩΦΡΟΝΗ ΑΥΓΟΥΣΤΗ
ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ…
Επειδή έμαθα πάντα να λέω τα πράγματα με το όνομα τους και μάλιστα επώνυμα, έτσι θα τα πω και σήμερα. Η αρθρογραφία δεν έχει πάντα αφορμή τα κακώς έχοντα, αντίθετα, θεωρώ υποχρέωση να εκφράσω τις σκέψεις μου και όταν κάποια πράγματα οδεύουν προς τη σωστή κατεύθυνση ή όταν υπάρχουν καλά και κακά…
Τις τελευταίες πέντε αγωνιστικές, ο Απόλλωνας έκανε κάτι που ίσως κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί. Να πετύχει ισάριθμες νίκες, έχοντας μάλιστα τρία συνεχόμενα ντέρμπι, εκ των οποίων τα δύο ήταν εκτός έδρας. Μπορεί το χρονικό διάστημα και το δείγμα να είναι μικρό, μετά την αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, αλλά θεωρείται ικανοποιητικό για να βγούν μερικά συμπεράσματα.
Πρώτα από όλα, ότι ήταν απόλυτα δικαιολογημένοι όσοι φώναζαν για μήνες να αποδεσμευθεί ο Πέδρο Εμάνουελ, αφού δικαιώθηκαν πανηγυρικά. Και όσοι το στήριζαν, έμειναν εκτεθειμένοι. Ο Σωφρόνης Αυγουστή, χωρίς εμπειρία, αλλά με όρεξη και όπως αποδεικνύεται, γνώσεις και ικανότητες, δουλεύοντας με το ίδιο έμψυχο υλικό, απέδειξε με την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο και με τα αποτελέσματα, την ανεπάρκεια του Αγκολέζου στη σωστή διαχείριση και αξιοποίηση του ρόστερ.
Ας ελπίσουμε η καθυστέρηση που παρατηρήθηκε στην αποδέσμευση του και η απώλεια βαθμών που δεν έπρεπε να χαθούν, ειδικά σε παιχνίδια που η ομάδα προηγήθηκε, να μην στοιχίσει τελικά και να χαθούν οι στόχοι ακόμα μια χρονιά, όπως στις προηγούμενες, που δικαιούμασταν πολύ περισσότερα από αυτά που πήραμε.
Η πρώτη αντίδραση μου στην αποδέσμευση του Νούνο Λόπες ήταν έκπληξη, διότι οι ικανότητες του είναι αδιαμφισβήτητες. Είχε ακουστεί ότι δεν είχε καλές σχέσεις με τον Εμάνουελ και γι’αυτό ήταν παραγκωνισμένος, γι’αυτό και η έκπληξη, γιατί αποδεσμεύτηκε μετά που έφυγε ο προπονητής. Δέχθηκα όμως την εξήγηση που μου δόθηκε όταν ρώτησα (αφού εκτός αγωνιστικού χώρου λίγοι ξέρουν τι συμβαίνει…) και θεωρώ λήξαν το θέμα.
Δεν υπάρχει καμμιά διαφωνία όσον αφορά τον αντικαταστάτη του. Αντίθετα, ο Μάριο Σέρτζιο, παρά τα χρονάκια του, είναι πολύ καλός για το πόστο αυτό και θεωρώ πολύ σωστή την κίνηση, αφού με την εμπειρία του μπορεί να βοηθήσει σημαντικά τους επόμενους μήνες.
Μιλώντας γενικότερα για τον προγραμματισμό, οφείλω να ομολογήσω ότι φέτος, για ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ στα χρονικά, έγινε έγκαιρα και γι’αυτό αξίζουν συγχαρητήρια στη διοίκηση και τους συνεργάτες της. Έβγαλε η γλώσσα μας μαλλιά και σπαταλήσαμε…τόνους από μελάνι, για να σταματήσει το φαινόμενο των προηγούμενων χρόνων, που οι μεταγραφές γίνονταν στις 30 ή 31 Ιανουαρίου και μέχρι να εγκλιματιστούν οι παίκτες, τέλειωνε η σεζόν. Επιτέλους έγιναν κινήσεις από το Δεκέμβριο και μόλις μπήκε η νέα χρονιά, εγγράφηκαν στην ΚΟΠ και ήταν στη διάθεση της τεχνικής ηγεσίας.
Επίσης, τόσο το καλοκαίρι, όσο και στην τρέχουσα μεταγραφική περίοδο, η διοίκηση σε συνεργασία με το τεχνικό τιμ, εφάρμοσαν μια τακτική, για την οποία αρθρογραφήσαμε επανειλημμένα. Δηλαδή, κινήθηκε προς την απόκτηση ποδοσφαιριστών που αγωνίστηκαν σε άλλες ομάδες στην Κύπρο και όχι μόνο ήταν γνωστό το επίπεδο τους, αλλά ήταν σε θέση να βοηθήσουν και άμεσα, από τη στιγμή που είχαν ήδη εγκλιματιστεί στο Κυπριακό ποδόσφαιρο. Το να μην αγοράζεις «γουρούνι στο σακκί» και να παίρνεις παίκτες που ξέρεις το ποιόν τους στο γήπεδο και από πλευράς χαρακτήρα, είναι πιο ορθολογιστικός προγραμματισμός με ελάχιστο ρίσκο, βοηθώντας από την πρώτη μέρα τον προπονητή και την ομάδα. Και βέβαια, δεν τρέχεις μετά να κάνεις πρόωρες διακοπές συμβολαίων και να πληρώνεις μια περιουσία για αποζημιώσεις…
Για το Σέρτζιο τα είπαμε, για το Σεμέδο θα δείξει η συνέχεια. Η ουσία είναι να γίνονται σωστές κινήσεις στο σωστό χρόνο, για να λύνονται τα χέρια του εκάστοτε προπονητή, ο οποίος να έχει τη φαρέτρα του γεμάτη με καλά όπλα και ανανεωμένη/ενισχυμένη στην τελική ευθεία.
Οσον αφορά την ομάδα, ο Σωφρόνης Αυγουστή άλλαξε μερικά πράγματα, που διαφοροποίησαν προς το καλύτερο την εικόνα της. Απλές κινήσεις, που έφεραν αμέσως αποτελέσματα. Όπως για παράδειγμα η αξιοποίηση του όπλου, που φέρει το όνομα Χαράλαμπος Κυριάκου. Το πάθος και η αυταπάρνηση ξεχειλίζουν στο Χάμπο, χαρακτηριστικά που δύσκολα μπορείς να βρείς σε κάποιο ξένο μισθοφόρο, όσο καλός και αν είναι.
Με ανασταλτικές και οργανωτικές ικανότητες, ακόμα και εκτελεστικές, από τα λίγα αυθεντικά ταλέντα που έβγαλε η ακαδημία του Απόλλωνα, δεν μπορούσε να συνεχίσει να βρίσκεται στον πάγκο και την ίδια ώρα να αγωνίζονται κάποιοι αμφιβόλου αξίας, γιατί ήθελε ο προπονητής που τους έφερε, σώνει και καλά να παίζουν…!
Το δεύτερο, ήταν να δουλέψει (προφανώς…) στον τομέα της ψυχολογίας. Το κλίμα μέσα στα αποδυτήρια άλλαξε ως δια μαγείας (μπορεί να έγιναν και πιο ¨ευδιάθετοι¨ μερικοί που ίσως δεν ήθελαν τον Εμάνουελ…), με την ομάδα να δείχνει στο γήπεδο πιο παθιασμένη, πιο αποφασισμένη, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, επιβάλλοντας σε μεγάλα χρονικά διαστήματα το ρυθμό της και αποδεικνύοντας έμπρακτα ποιο είναι το αφεντικό της αναμέτρησης.
Ακόμα και χωρίς το Γκιέ, με παροπλισμένο το Μακρίδη και πολλές άλλες απουσίες κατά διαστήματα λόγω καρτών και τραυματισμών, η ομάδα δείχνει ότι μπορεί για πολύ περισσότερα. Το μομέντουμ είναι πολύ καλό, αλλά τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Τώρα που οι άλλοι είδαν έναν Απόλλωνα να τρίζει τα δόντια του, θα προσπαθήσουν να το σταματήσουν με τα…γνωστά κόλπα.
Εδώ είναι που η διοίκηση πρέπει να δημιουργήσει ασπίδα προστασίας της ομάδας, έτσι ώστε στο τέλος να πάρει αυτό που της αξίζει και όχι τι θα αποφασίσουν κάποιοι άλλοι ή όπως το αποκαλούμε, το παρασκήνιο…
Ο κόσμος ήταν εκπληκτικός όλο αυτό το διάστημα, με ώριμη και υπεύθυνη συμπεριφορά, χωρίς να δημιουργεί προβλήματα. Εκαναν δική τους την ΑΕΚ Αρένα, κέρδισαν κατά κράτος την ανατολική στο Τσίρειο σε όγκο και παλμό ενώ χθες έκαναν παραπάνω από αισθητή την παρουσία τους στο ΓΣΠ. Μακάρι να συνεχίσουν έτσι, αλλά να είναι προσεκτικοί, να μην δώσουν αφορμή σε κανένα να τιμωρήσει την ομάδα ούτε να απαντούν σε τυχόν προκλήσεις, από αντίπαλους ή οποιοδήποτε άλλο…