Μια ''κουβέντα'' για την τραγική αρχή…

Ό,τι κριτική και να επιλέξει κανείς για το αγωνιστικό συνονθύλευμα που παρουσίασε η Νέα Σαλαμίνα κόντρα στη Δόξα μέσα θα πέσει…  

Δίχως υπερβολή οι ερυθρόλευκοι πραγματοποίησαν μία από τις χειρότερες εμφανίσεις τους τα τελευταία πέντε χρόνια και αυτό ήταν λογικό να απογοητεύσει βαθιά ακόμη και τον πιο αισιόδοξο φίλαθλο τους. 

Το αν είναι μια από τα ίδια ή αν υπάρχει περιθώριο βελτίωσης ο χρόνος θα το δείξει… Παρόλα αυτά, με τα υπάρχοντα δεδομένα, ένα είναι σίγουρο… Μέχρι τώρα δεν είναι η ομάδα που υποσχέθηκαν ότι κτίζεται το καλοκαίρι για να κάνει περήφανο τον κόσμο της. 

Το πρόβλημα εστιάζεται στο κέντρο
Δεν χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερες ποδοσφαιρικές γνώσεις για ν’ αντιληφθεί πως το πρόβλημα της ομάδας εστιάζεται στο χώρο του κέντρου.  

Με τους βραχύσωμους επιθετικούς να μην έχουν τρεξίματα ώστε να κλείσουν χώρους ή να προσφέρουν βοήθειες όλο το βάρος τόσο για δημιουργία όσο και αναχαίτιση πάει στους μέσους. Έτσι, οι  Μάνογιαν (σε κακή κατάσταση) και Νταμάχου πελαγοδρομούν. Σαν μην έφτανε αυτό, από την στιγμή που δεν είναι ιδιαίτερα ευέλικτοι στα αμυντικά τους καθήκοντα αναπόφευκτα δημιουργείται και τεράστιο ρήγμα-ελλειπής έλεγχος-κράτημα μπάλας.   

Οι ξεχασμένοι Παπαδόπουλος και Παρκ…
Έδειξαν καλά στοιχεία ωστόσο δεν πήραν ακόμη ευκαιρίες… Ο λόγος φυσικά για τους Παπαδόπουλο και Παρκ που αγωνίζονται σε  νευραλγικές θέσεις. Όσο ανέτοιμοι και αν είναι σίγουρα θα μπορούσαν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό  στο προβληματικό κέντρο. Κάπου εδώ μπαίνει στη κουβέντα και το κομμάτι της κακής διαχείρισης του ρόστερ… 

Της λείπουν πολύ Ρόκε και Κούσουλος
Για το ρόστερ των κόκκινων της Αμμοχώστου όλοι οι ποδοσφαιριστές είναι σημαντικοί, πόσω μάλλον, όταν μιλάμε για τους Ρόκε και Κούσουλο. Σίγουρα η μακρόχρονη απουσία τους στοίχησε στο να είναι έτοιμοι εντούτοις πλέον πρέπει σιγά-σιγά να παίρνουν λεπτά για να σουλουπώσουν την κατάσταση.

Ο τελευταίος που φταίει ο Λιάσος
Ό,τι σύστημα κι αν επιλέξει κανείς, όποια δουλειά κι αν γίνει στις προπονήσεις όταν δεν υπάρχει πάθος δεν βγαίνει τίποτα. Μα τίποτα όμως!!! Δεν γίνεται εν όσο όλοι συμφωνούν ότι υπάρχει ποιότητα στην ομάδα την ίδια στιγμή σχεδόν όλοι οι ποδοσφαιριστές ''κλειδιά'' να είναι αδιάφοροι (…τουλάχιστον έτσι δείχνουν) και η απόδοσή τους να κυμαίνεται σε ρηχά νερά. 

Ο προπονητής ήταν πάντα ο πρώτος αναλώσιμος αλλά η πρακτική της αλλαγής ουδέποτε επέφερε μακροπρόθεσμα αποτελέσματα (πολλά τα παραδείγματα). Γι’ αυτό καλό είναι να στηριχθεί και ο καθένας ν’ αναλάβει τις ευθύνες του.  

Αν δεν μπορεί ο Σαλαμιναίος Λιάσος, τότε ποιος είναι ο ιδανικός διαθέσιμος στην αγορά;

Μια κουβέντα για τον αργό Μακρίεφ…
Αρκετοί ασκούν κριτική για την επιλογή χρησιμοποίησης του βαρύ Μακρίεφ στην επίθεση.  Αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, όμως, οι ανάγκες του κάθε παιχνιδιού διαφέρουν.  Με τα καλά και τα κακά του χαρακτηριστικά ο βούλγαρος είναι ένας πολύ ποιοτικός ποδοσφαιριστής για τα οικονομικά-αγωνιστικά δεδομένα της ομάδας.  

Όταν η τροφοδότησή του είναι μηδαμινή έως ανύπαρκτη δεν νοείται να υπομένει κανείς σε παραγωγικές εμφανίσεις.