Η μουρμούρα της πρώτης φοράς...

Μπορεί η πρόκριση στην επόμενη φάση του Κυπέλλου να ήρθε για την Ομόνοια παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει την κακή εμφάνιση στο Δασάκι. Ο Ματ έβγαλε ξανά την ομάδα του από την δύσκολη θέση σκοράροντας στο 90φεύγα παρόλα αυτά η μουρμούρα καλά κρατεί...

Το ότι ο κόσμος της Ομόνοιας έχει υψηλές προσδοκίες είναι κάτι απολύτως νορμάλ. Είναι κάτι που λογικά μεταλαμπαδεύτηκε και στον τεχνικό διευθυντή, πόσο μάλλον δε στον ίδιο τον προπονητή. Όταν ο Κάρβερ μίλησε για πίεση το καλοκαίρι πριν από έναν ευρωπαϊκό αγώνα θύμισε στους δημοσιογράφους την θητεία του στην Νιούκαστλ όταν το παιχνίδι αυτής παρακολουθούσαν αρκετές χιλιάδες κόσμου. 

Τα πράγματα εδώ ωστόσο είναι εντελώς διαφορετικά. Αν οι 60.000 που βλέπουν την ομάδα τους στην Αγγλία είχαν τις ίδιες αντιδράσεις με τους 15.000 στην Κύπρο τότε την Πρέμιερ Λιγκ δεν θα παρακολουθούσε όλος ο κόσμος και δεν θα ήταν ένα από τα κορυφαία πρωταθλήματα του κόσμου. 

Τα πράγματα εδώ είναι διαφορετικά... Και επειδή οι νοοτροπίες, είτε αυτές χαρακτηρίζονται καλές ή κακές δεν αλλάζουν τόσο εύκολα πρέπει να βρει κανείς (η ομάδα) τους μηχανισμούς προκειμένου να έρθουν καλύτερες ημέρες. 

Η Ομόνοια βιώνει σε αγωνιστικό καθαρά επίπεδο νέες καταστάσεις. Τεχνικός διευθυντής με επαφές αλλά με περιορισμένο μπάτζετ, νέοι παίκτες, νέο σύστημα, νέος προπονητής. Όλα αυτά συνθέτουν με την ίδια ευκολία καλή κριτική και κακή κριτική. Το μοναδικό πράγμα που δεν αλλάζει είναι ότι η Ομόνοια είναι μια μεγάλη ομάδα την οποία καλούνται όσοι την διοικούν και όσοι την απαρτίζουν να την οδηγήσουν σε λαμπρότερες ημέρες.