Από το... "άστον να δουλέψει" στο... "δούλεψε"

Από την στιγμή που ο Πάμπος Χριστοδούλου ήταν το... ακλόνητο φαβορί να αναλάβει την τεχνική ηγεσία της Ομόνοιας ήταν αναμενόμενο οι παράγοντες του συλλόγου και δη ο πρόεδρος να κάνει ότι μπορούσε προκειμένου αυτός να βάλει την τζίφρα. 

Από κει και πέρα ξεκινά μια νέα στην περσινή νέα, περίοδος για την ομάδα της Λευκωσίας. Μια νέα περίοδος που φαντάζομαι θα έχει ως στόχο αυτό που ήθελαν αν χτίσουν πέρυσι στα πρόσωπα των Νταμπίζα και Κάρβερ. Δηλαδή την δημιουργία μιας ομάδας με διάρκεια στα χρόνια και την επιστροφή της στην κορυφή. 

Το πόσο εύκολο, δύσκολο ή εφικτό είναι δεν μπορεί να σαφώς να γραφτεί αυτή την ώρα αλλά σε διάρκεια χρόνου. Όταν δούμε όλοι τα πρώτα δείγματα γραφής της εποχής - Πάμπου, θα μπορέσουμε να βγάλουμε ένα μίνι - ρίσκι συμπέρασμα. 

Διαβάζοντας αρκετά κομμάτια στον τύπο αντιλαμβάνομαι ένα σύσσωμο... "αφήστε τον Πάμπο να δουλέψει". Αυτό είναι αφενός το ιδανικό, ωστόσο επειδή στην Κύπρο ζούμε, όλοι γνωρίζουμε ότι υπάρχει μια απόσταση Λευκωσίας - Πόλης Χρυσοχούς  μέχρι αυτό να συμβεί. Είναι αλήθεια επίσης ότι στην Ομόνοια είχαν όλη την διάθεση να αφήσουν το δίδυμο Κάρβερ - Νταμπίζα να δουλέψει τουλάχιστον μέχρι το τέλος της σεζόν όμως η... φάση έφτασε στο ζενίθ της υπομονής και η βελτίωση αγνοείτο. 

Με αυτό το δεδομένο λοιπόν θεωρούμε ότι ο νέος προπονητής της Ομόνοιας θα μπορέσει να δουλέψει το ρόστερ όπως αυτός θεωρεί σωστό. Αναλαμβάνει μια ομάδα της oποίας ο κόσμος με το πέρας τον χρόνων μακριά από τις κούπες, ξεχνά ή θέλει να ξεχάσει τις αντικειμενικές - οικονομικές δυσκολίες που υφίστανται και έχει ως κύριο μέλημα τους πανηγυρισμούς για μια κατάκτηση τίτλου. Πράγμα απολύτως κατανοητό.

Αυτό το γνωρίζει ο Πάμπος για τον απλούστατο λόγο ότι ζει την κυπριακή ποδοσφαιρική πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια. Είναι δεδομένο ότι θα προσπαθήσει με τα δικά του μέσα, τους πόρους που θα του παρέχει το σωματείο και βεβαίως τις γνώσεις του προκειμένου να κάνει αυτό που είπε στις δηλώσεις του... να γεμίσει ξανά το ΓΣΠ.