La vita è bella

Τρεις μέρες πριν το Γιουβέντους-Νάπολι, το gazzetta.gr γράφει για δύο χαλαρούς τύπους, που αποδεικνύονται πραγματικά καλοί προπονητές.

Ο ένας Τοσκανός γέννημα-θρέμμα, ο άλλος Τοσκανός... υιοθετημένος. Ο ένας ποδοσφαιριστής με πολύ ταλέντο αλλά περισσότερη τεμπελιά, ο άλλος πάτησε χόρτο μόνο για να προπονήσει. Ο ένας έχει ακούσει αρκετές φορές τον Μαρτσέλο Λίπι να τον αποθεώνει λέγοντας του ότι του μοιάζει, ο άλλος πάει να κάνει φέτος κάτι που φέρνει στο μυαλό αναλογίες με τον Αρίγκο Σάκι. Μασιμιλιάνο Αλέγκρι και Μαουρίτσιο Σάρι έχουν αρκετές διαφορές αλλά και αρκετά κοινά. Με βασικότερο, το γεγονός ότι και οι δύο λατρεύουν το απλό και αυτό είναι που θέλουν από τις ομάδες τους. Για τις οποίες -κι άλλο κοινό- αλλιώς τα είχαν σχεδιάσει στην αρχή της σεζόν και αλλιώς προχώρησαν, για να φτάσουν τώρα σε ένα 90λεπτο που μπορεί να κρίνει πολλά, μπορεί και τίποτα...

«Η μεγαλύτερη... ασχήμια που έχω κάνει; Οταν παράτησα μια γυναίκα δύο μέρες πριν το γάμο μας. Δεν ήμουν για τέτοια πράγματα». Ο Αλέγκρι μπορεί με μία ατάκα να σε κάνει να ασχοληθείς μαζί του, επειδή θα σκεφτείς ότι μπορεί τελικά και να μην είναι τόσο αδιάφορος όσο δείχνει φυσιογνωμικά. Το θέμα είναι ότι μάλλον με αδιαφορία αντιμετώπισε ο ίδιος την ποδοσφαιρική του καριέρα, με συνέπεια να μην πετύχει όσα θα μπορούσε με βάση το ταλέντο του. «Είχε τρομερό πόδι και πολύ ποδοσφαιρικό μυαλό αλλά η προπόνηση ήταν το χειρότερο του», είπε πριν λίγα χρόνια ο Τζιοβάνι Γκαλεόνε, προπονητής του κάποτε και μέντορας του ακόμη και σήμερα.

Η προπόνηση ήταν το χειρότερο του, γιατί το καλύτερο του ήταν οι γυναίκες και γενικά η απόλαυση της ζωής. Ακόμη και σήμερα, στα 48 του, ο Αλέγκρι μάλλον δεν έχει αλλάξει. «Πρωταθλήματα, κύπελλα και ιστορίες... Το νόημα της ζωής είναι η μακαρονάδα, το καλό κρασί και η ακόμη καλύτερη παρέα. Ακριβώς όπως τώρα», έλεγε τον περασμένο Μάιο σε ένα εστιατόριο της Ρώμης, στο οποίο είχε πάει η Γιουβέντους αμέσως μετά τον τελικό του Coppa Italia και το νταμπλ με το 2-1 επί της Λάτσιο, γνωρίζοντας την αποθέωση από τους συνεργάτες του και τους ποδοσφαιριστές του. Τους οποίους ποδοσφαιριστές, καταφέρνει να τους κερδίζει ακόμη κι αν αυτοί μοιάζουν... ταγμένοι αλλού, όπως έγινε στη Γιούβε με τα αποδυτήρια του Αντόνιο Κόντε.

«Δεν υπάρχει μόνο ένας τρόπος για να κερδίσει ο προπονητής τον σεβασμό του ποδοσφαιριστή. Ο Αλέγκρι, σας διαβεβαιώνω, ξέρει πώς να προσεγγίζει τα αποδυτήρια και ήταν αυτό που χρειάζονταν στο Τορίνο μετά την τριετία του Αντόνιο», είπε πριν δύο εβδομάδες στο Sky Italia ο Αλεσάντρο Κοστακούρτα, ο οποίος, αν μη τι άλλο, έχει γνωρίσει προπονητές και προπονητές. Πέρα από τους ποδοσφαιριστές του, πάντως, ο Μαξ προσέγγισε ακριβώς όπως έπρεπε την Γιουβέντους συνολικά. Σε μια συνέντευξη του στην La Reppublica τον Σεπτέμβριο του 2011, λίγους μήνες μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Μίλαν, δεν είχε πρόβλημα να παραδεχθεί ότι όταν μικρός πήγαινε -όταν μπορούσε- στο Τορίνο για να δει τους Μπιανκονέρι του Μισέλ Πλατινί. Από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στο Vinovo, τον Ιούλιο του 2014, δεν το χρησιμοποίησε ποτέ αυτό για να γίνει συμπαθητικός. Αυτό το κατάφερε με τα αποτελέσματα.

Βασικά το κατάφερε με το να αποδείξει ότι δεν έχει κολλήματα. Το 3-5-2 είναι ένα σύστημα που ποτέ δεν φανταζόταν ότι θα χρειαστεί να το παίξει αλλά το έκανε πέρυσι στις αρχές της σεζόν, το επανέφερε σε ευρωπαϊκά παιχνίδια όταν είχε το σκορ που ήθελε και φέτος το εμπιστεύτηκε ξανά μετά το τραγικό ξεκίνημα... Για τον 48χρονο τεχνικό, το 4-3-1-2 είναι το αγαπημένο του. Οταν είδε ότι όλα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο φέτος, πείστηκε ότι δεν έχει νόημα να επιμένει σε αυτό αφού δεν αποκτήθηκε ο trequartista και επέστρεψε στο σύστημα του προκατόχου του. Οσο μάγκας μπορεί να θεωρηθεί ο Κόντε που έβαλε τέτοιες βάσεις, άλλο τόσο είναι ο Αλέγκρι που δεν... ντρέπεται να το παραδεχθεί.

Η φετινή ομάδα, πάντως, δεν είναι του πρώην. Είναι δική του και του αρέσει γιατί δουλεύει με πολλούς πιτσιρικάδες. «Δεν καταλαβαίνω ορισμένα πράγματα... Ο Μοράτα είναι ένα παιδί 22-23 ετών που έχει την τύχη να παίζει στη Γιουβέντους, στην οποία τον πιστεύουμε όλοι. Δεν μπορώ να καταλάβω, επομένως, γιατί πρέπει να έχει όλο αυτό το άγχος αντί να ηρεμήσει και να απολαύσει όσα ζει. Αν το κάνει, θα ξεμπλοκάρει», έλεγε λίγες μέρες πριν έρθει η dopietta κόντρα στην Ιντερ, την οποία διαδέχθηκε αυτή εναντίον της Κιέβο. Με τον Ισπανό, γενικά, έχει μια ιδιαίτερη σχέση καθώς τον πιστεύει πολύ αλλά παράλληλα μπορεί και να του ανέβει το αίμα στο κεφάλι. Οπως την στιγμή που γινόταν αλλαγή ο Ισπανός στο ματς με την Τζένοα και δεν έκρυβε τα νεύρα του («Εκνευρίστηκε ο Μοράτα; Εγώ εκνευρίστηκα περισσότερο με όσα δεν έκανε», είπε στη συνέντευξη Τύπου) ή όπως στο ματς με την Κάρπι, όταν πετούσε σε έξαλλη κατάσταση το παλτό του στις καθυστερήσεις.

«Δεν συνηθίζω να αντιδρώ έτσι, δεν μου αρέσει αλλά αν χρειαστεί θα το κάνω. Εγώ πιστεύω ότι έχω να κάνω με σοβαρούς ανθρώπους και επαγγελματίες, δεν μου αρέσει όταν δεν συμπεριφερόμαστε έτσι», ήταν η εξήγηση του. Γενικά, πάντως, την φετινή σεζόν δείχνει να είναι περισσότερο... στην τσίτα σε σχέση με πέρυσι. Είτε γιατί δουλεύει με περισσότερους μικρούς, είτε γιατί ξέρει ότι η φετινή σεζόν είναι εξαιρετικά σημαντική για τον ίδιο. Ο προπονητής που έφυγε από την Μίλαν με τους τιφόζι να πανηγυρίζουν και έγινε δεκτός στη Γιουβέντους με τους τιφόζι να βρίζουν, έχει αναγκάσει τις τελευταίες εβδομάδες τον Μπέπε Μαρότα να δηλώνει συνεχώς ότι τον θέλουν στο Τορίνο για αρκετά χρόνια και ότι με την πρώτη ευκαιρία θα γίνουν οι συζητήσεις για την πρόωση ανανέωση του συμβολαίου, με στόχο να σταματήσουν τα σενάρια για Αγγλία και Τσέλσι.

Δεν το λες και λίγο αυτό που έχει πετύχει μέσα σε αυτόν τον 1,5 χρόνο ο Αλέγκρι, ο οποίος, στην τελική, έχει πάρει πρωταθλήματα με Γιουβέντους και Μίλαν. Πλην του Καπέλο, ποιοι άλλοι το έχουν κάνει;

Ο Μαουρίτσιο Σάρι, από την άλλη πλευρά, δεν έχει πει ποια είναι η μεγαλύτερη καφρίλα που έχει κάνει. Ενδεχομένως να ήταν αυτό που είπε στον Ρομπέρτο Μαντσίνι στο πρόσφατο Νάπολι-Ιντερ (0-2) του Coppa Italia, αν και στο γήπεδο γίνονται αυτά. «Να μου πουν ό,τι θέλουν αλλά όχι και ρατσιστή ή ομοφοβικό. Ενας από τους καλύτερους μου φίλους, που δυστυχώς δεν είναι πλέον στη ζωή, ήταν gay και γενικά αν ένας ποδοσφαιριστής είναι gay, να ξέρει ότι στη Νάπολι δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Ούτε εμείς στην ομάδα ούτε οι οπαδοί μας», ήταν τα λόγια του πριν δέκα μέρες, θέλοντας να κλείσει αυτό το θέμα. Εχει, άλλωστε, σοβαρότερα πράγματα να ασχοληθεί, όπως το να... αναγκάσει τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα να πάρει το ελικόπτερο και να προσγειωθεί στη Νάπολη για το πάρτι του scudetto!

Ο κορυφαίος όλων ήταν ο πρώτος που αμφισβήτησε τον Σάρι στην αρχή της σεζόν, λέγοντας πως «με αυτόν στον πάγκο, δυστυχώς, δεν πρόκειται να νικήσουμε ποτέ». Οταν ήρθε το 2-1 επί της Γιουβέντους και αμέσως μετά το 0-4 στο San Siro, ο Ντιεγκίτο... το πήρε αλλιώς. Οχι ότι αυτό άλλαξε κάτι, πάντως, για τον allenatore: «Είναι ο Μαραντόνα και αυτό σημαίνει ότι μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Εκλαμβάνω ως τιμή, άλλωστε, το να μιλάει ο Μαραντόνα για μένα και ας λέει ό,τι θέλει». Δεν έδειξε αυτή την ανωτερότητα, ή την αδιαφορία, για να εντυπωσιάσει. Σύμφωνα με τους Ιταλούς, έτσι είναι γενικά ο Σάρι και δεν έχει καμία διάθεση να αλλάξει τώρα επειδή μπήκε στα σαλόνια του calcio.

«Υπάρχει ένα ρητό που λέει: "Η μία λέξη είναι λίγη, οι δύο είναι πολλές". Ο Μαουρίτσιο Σάρι είναι η προσωποποίηση αυτού», έγραψε στην Corriere della Sera ο Μάριο Σκοντσέρτι, προσπαθώντας να περιγράψει έναν απίθανο τύπο που εμφανίστηκε από τις... τράπεζες στα γήπεδα. Αν ο Αλέγκρι δεν έκανε μεγάλη καριέρα ως ποδοσφαιριστής επειδή ήταν τεμπέλης, ο Σάρι δεν έκανε απολύτως τίποτα επειδή ήταν τραπεζικός υπάλληλος αλλά το σαράκι υπήρχε και το απέδειξε στην πορεία. Η προπονητική ήταν, τελικά, το πεπρωμένο του και τον κέρδισε στη συνέχεια, περνώντας από όλα τα στάδια που οι Ιταλοί θεωρούν απαραίτητα, από όλες τις μικρές κατηγορίες δηλαδή, μέχρι να φτάσει στα ψηλά.

«Η πορεία του θυμίζει τον Αρίγκο Σάκι, ο οποίος έγινε αυτός που έγινε επειδή ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι αποφάσισε να τον εμπιστευθεί κόντρα σε κάθε συμβουλή που δεχόταν», έγραψε η Corriere dello Sport, για έναν προπονητή που το καλοκαίρι γινόταν θέμα επειδή στις προπονήσεις της Νάπολι εμφανιζόταν (και εμφανίζεται) ένα... drone, το οποίο κατέγραφε από αέρος όλη τη δουλειά ώστε να βλέπει τις αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές και να μπορεί να παρουσιάσει μια ομάδα που ενώ θα έχει επιθετική φιλοσοφία, θα είναι άριστη τακτικά και στον ανασταλτικό τομέα. Ο τύπος που γράφει αυτό το άρθρο, γελούσε όταν τα διάβαζε τότε αλλά τώρα... φοβάται ότι θα πρέπει να γράψει κάμποσα τον Μάιο αν αυτός ο προπονητής πάρει το πρωτάθλημα από την Γιουβέντους.

Για να φτάσει, βέβαια, στο σημείο να διεκδικεί αυτή την στιγμή η Νάπολι τον τίτλο με τόσες πιθανότητες όσες δεν είχε ποτέ μετά το 1990, έπρεπε ο Σάρι να αποδείξει ότι είναι ανοιχτόμυαλος. Είπαμε, με τον Αλέγκρι έχουν κοινά και ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι και οι δύο αναγκάστηκαν να αλλάξουν τα πλάνα τους φέτος. Με 4-3-1-2 ξεκίνησε ο Μαξ και το γύρισε σε 3-5-2 για να φτάσει τώρα στο ρεκόρ των 14 σερί νικών, με 4-2-3-1 ξεκίνησε ο Μαουρίτσιο και κατάλαβε ότι θα πρέπει να αλλάξει σε 4-3-3 στην πορεία, φτάνοντας στο ρεκόρ των οκτών σερί τριπόντων. Και για να συνεχίσουν οι παραλληλισμοί, αρκεί να αναφερθεί η αντίδραση του προπονητή όταν ο Ινσίνιε βγήκε -όπως ο Μοράτα- στραβωμένος από τον αγωνιστικό χώρο όταν γινόταν αλλαγή: «Θα πρέπει να εξηγήσει στους συμπαίκτες του την συμπεριφορά του, όχι σε μένα. Για μένα, ειλικρινά, ούτε κρύο ούτε ζέστη. Αν και μάλλον είναι καλό για εμάς το να είναι εκνευρισμένος όταν βγαίνει».

Ο Ιγουαΐν, από την άλλη, δεν υπήρξε ποτέ εκνευρισμένος την φετινή σεζόν. Ηταν πέρυσι με τον Ράφα Μπενίτεθ και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε να έχει αποφασίσει ότι θα ζητήσει μεταγραφή το καλοκαίρι αλλά τελικά είναι ακόμη εκεί και κάνει όργια. «Θα σας το πω ακριβώς όπως έγινε. Ημουν σχεδόν σίγουρος ότι ήθελα να φύγω, μέχρι που μίλησα για πέντε λεπτά με τον Σάρι. Πέντε λεπτά, όχι παραπάνω. Κατάλαβα ότι θέλω να παίξω για αυτόν τον προπονητή και νομίζω ότι αυτό φαίνεται», διηγήθηκε την πρώτη του γνωριμία με τον 56χρονο τεχνικό ο Αργεντίνος, ο οποίος με 24 γκολ σε 24 αγώνες θέλει όσο τίποτα άλλο να κάνει το 25x25 το βράδυ του Σαββάτου στο Juventus Stadium.

Αν το κάνει, άπαντες στη Νάπολη θα πιστέψουν ότι όντως είναι η σεζόν που μπορεί να γίνει το απίστευτο. Βασικά, να γίνει αυτό που ο Σάρι αρνείται ακόμη και σήμερα να πει, επειδή είναι προληπτικός. Και δεν θα το πει, μέχρι να δει τον Μαραντόνα να προσγειώνεται με ελικόπτερο...