Μίκαελ Εσιέν: «Ο άνθρωπος που δεν φοβήθηκε ποτέ»

Ευγενής, προσιτός αλλά και καχύποπτος με τους δημοσιογράφους. Το gazzetta.gr αναλύει την ανθρώπινη πλευρά του Μίκαελ Εσιέν που δεν διαβάζει πότε εφημερίδες. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια, η συμβολή του ατζέντη Πιβετό και η αδυναμία στη μητέρα του.

Τον αποκαλούν βίσονα, για το δυναμικό του παιχνίδι, την αντοχή του, αλλά και της αφοβία που τον διακρίνει.

Ο Εσιέν εκτός γηπέδων φημίζεται για την ευγένεια και την φιλικότητα του. Πρόκειται για έναν ήρεμο χαρακτήρα, ο οποίος απολαμβάνει την οικογενειακή θαλπωρή όταν οι προβολείς του σταδίου σβήνουν.

Κρατάει πάντα αποστάσεις από τους δημοσιογράφους, ποτέ δεν διαβάζει εφημερίδες, ενώ προτιμά να παρακολουθεί ποδόσφαιρο στο σπίτι του στο Κόμπαμ του Λονδίνου, το οποίο βρίσκεται πολύ κοντά στο προπονητικό κέντρο της Τσέλσι.

Ο Γκανέζος δημοσιογράφος, Τόνι Αμόφα γνωρίζει τον Εσιέν από την εποχή που αγωνίζονταν στην εθνική ομάδα U-17 των Black Stars.

«Ο Μίκαελ είναι ένας έξυπνος τύπος. Όταν σε γνωρίζει είναι ιδιαίτερα φιλικός. Θυμάμαι το ματς της Λιόν με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ το 2004 στο 'Ολντ Τράφορντ' όπου είχε να με δει δύο χρόνια.

Μετά την τελευταία προπόνηση ήθελε να φέρει τους Βιλτόρ, Ζουνίνιο και Μαχαμαντού Ντιαρά στο διαμέρισμα μου στο Στρέτφορντ.

Μπορεί να εξελιχθεί σε εφιάλτη για κάθε δημοσιογράφο και αυτό γιατί ο Τύπος στην Γκάνα είναι εχθρικός».

Ο Εσιέν μεγάλωσε στο Αβούτου ένα χωριό 1.000 κατοίκων στην κεντρική Γκάνα.

«Μου άρεσε το ποδόσφαιρο από τότε που ήμουν οχτώ ετών και έπαιζα στην σχολική ομάδα.

Δεν υπήρχε όμως γήπεδο με γρασίδι. Παίζαμε οπουδήποτε είχαμε χώρο», θυμάται ο 32χρονος αμυντικός χαφ.

Ξυπόλητος έκανε τα πρώτα βήματα του στο ποδόσφαιρο με την μητέρα του στην οποία τρέφει τεράστια αδυναμία να του προσφέρει την πρώτη μπάλα.

«Η μαμά μου πάντα επέστρεφε με μία μπάλα. Την αγαπώ πάρα πολύ. Έκανα τα πάντα για μένα».

Ο Εσιέν χαρακτηρίζει την μητέρα του Άμπα ως την μεγαλύτερη επιρροή της ζωής του. Ο πρώην άσος της Τσέλσι έχει άλλες τέσσερις μεγαλύτερες αδελφές. Ο αδερφός του Πακίς έφυγε σε ηλικία μόλις 15 ετών. Ο «βίσονας» δεν πρόλαβε να τον γνωρίσει.

Ο πατέρας του Τζέιμς δεν αποτελεί πλέον κομμάτι της οικογένειας του καθώς έχει αποκτήσει παιδιά με άλλες συντρόφους.

«Ήμουν 10 ετών την πρώτη φορά που ο πατέρας μου με πήρε μαζί του για να παρακολουθήσουμε έναν ποδοσφαιρικό αγώνα.

Ήταν παιχνίδι για το πρωτάθλημα Γκάνας ανάμεσα στην Χαρτς οφ Όουκ και την Κοτόκο, τις καλύτερες ομάδες της χώρας. Η Χαρτς επικράτησε 1-0».

Ο Εσιέν παραδέχεται πως εξακολουθεί να συναντά τον πατέρα του, ωστόσο η σχέση τους παραμένει πολύπλοκη.

Πριν από μερικά χρόνια, ο τελευταίος είχε παρέμβει σε ραδιοφωνικό σταθμό της Γκάνας προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για το γεγονός πως ο Εσιέν τον ξέχασε από τότε που έγινε γνωστός.

Ο ηγέτης των «black stars» φοίτησε στο Καθολικό σχολείο του Αβούτου προτού συμπληρώσει τα 12 χρόνια του.

Τότε μετακόμισε με την οικογένεια του στην πρωτεύουσα Άκρα. Εκείνη την εποχή η μητέρα του δούλευε σε φούρνο για να εξασφαλίσει τα προς το ζην.

Δύο χρόνια αργότερα ο Εσιέν έλαβε υποτροφία από το St Augustine's στο Κέιπ Κόουστ, 120 χιλιόμετρα δυτικά της Άκρα.

«Έμεινα εκεί για τρία χρόνια όμως δεν είχα αρχίσει να πιστεύω στον εαυτό μου μέχρι που δέχθηκε τηλεφωνική κλήση για να αγωνιστώ στην Εθνική Γκάνας U-17».

Ο Εσιέν έχοντας λάβει την έγκριση της μητέρας του υπέγραψε συμβόλαιο με τον ατζέντη Φαμπιάν Πιβετό, με τον οποίο συνεργάζεται μέχρι σήμερα.

Ο πρώην γκολκίπερ της Μονακό ήταν εκείνος που μεσολάβησε για να δοκιμαστεί και στη συνέχεια ο 17χρονος Εσιέν να αποκτηθεί από την Μπαστιά.

«Από μικρό παιδί ονειρευόμουν να αγωνιστώ στην Ευρώπη. Πάντα έλεγα στον εαυτό μου πως αυτή είναι η ευκαιρία μου και πρέπει να την εκμεταλλευτώ.

Συνάντησα στην Κορσική έναν συμπατριώτη μου, τον Πρέμπε και ήμασταν μαζί συνέχεια.

Ήμουν πολύ χαμένος γιατί τότε ήταν δύσκολο να βρεις κάποιον που να μιλάει αγγλικά».

Ο Εσιέν τρία χρόνια αργότερα πήρε μεταγραφή για την Λιόν κατακτώντας δύο διαδοχικά πρωταθλήματα, ενώ έφτασε ισάριθμες φορές στα προημιτελικά του Champions League προτού μεταπηδήσει στην Τσέλσι.

Ποιες όμως ήταν οι διαφορές ανάμεσα σε όσα έζησε στην Γκάνα και την Αγγλία;

«Οι Γκανέζοι και οι Άγγλοι απολαμβάνουν εξίσου το ποδόσφαιρο. Αγαπώ την Αγγλία αλλά η κουλτούρα της είναι διαφορετική.

Βέβαια εξακολουθώ να νιώθω Γκανέζος, όμως η νοοτροπία μου είναι διαφορετική».