Τσιντώτας: «Η προσπάθεια που έκανα άρχισε να αποδίδει καρπούς»

Ο Παναγιώτης Τσιντώτας μίλησε στο match programme του αγώνα με τον Απόλλωνα για την έξοδο στο 95ο λεπτό με την Αούστρια Βιέννης όπου καπάκωσε την μπάλα, αλλά και για την διαδρομή του από την αγωνιστική αποχή στον Λεβαδειακό μέχρι να φτάσει στο να γίνει το Νο1 της ΑΕΚ. 

Παναγιώτη, είναι σημείο αναφοράς για εσένα στη μέχρι σήμερα σήμερα καριέρα σου στην ΑΕΚ η έξοδος στο 95ο λεπτό στη Βιέννη με την Αούστρια;

-«Οπωσδήποτε είναι μια στιγμή σημαντική. Επρεπε να βγω, να τελειώσω τη φάση για να ακούσουμε μετά όλοι μαζί το σφύριγμα της λήξης. Ηταν μία φάση που θα την θυμάμαι. Δεν ήταν κάτι το φοβερό, αλλά ήρθε να συνδυασθεί με το τέλος του αγώνα και την πρόκριση στους 32 του Europa League»…

-Πως νιώθεις όταν σφίγγεις την μπάλα στα χέρια σου και όλα έχουν τελειώσει;

-«Οκ, τι να πω τώρα; Πρώτα ανακούφιση, που όλα πήγαν καλά, και μετά χαρά γιατί μέσα μου κατάλαβα ότι ήταν θέμα χρόνου να κρατήσω λίγο ακόμα την μπάλα και μετά να ακούσουμε το σφύριγμα της λήξης και να πανηγυρίσουμε μια σημαντική πρόκριση».

-Λίγο νωρίτερα είχε υπάρξει στην ουσία η μόνη φάση στην οποία απειλήθηκες, όταν διώχνοντας την μπάλα την είδες να πηγαίνει στο κεφάλι του επιθετικού της Αούστρια. Εντονα και τότε τα συναισθήματα;

-«Σίγουρα… Και εγώ πάγωσα όταν είδα την μπάλα να κατευθύνεται στο κεφάλι του επιθετικού… Πριν διώξω την μπάλα είδα τον έναν επιθετικό της Αούστρια να μπαίνει μπροστά για να διεκδικήσει την μπάλα, οπότε η πρώτη σκέψη ήταν να απομακρύνω όσο πιο γρήγορα μπορούσα και να μην τον αφήσω να μπει στη φάση. Δυστυχώς η μπάλα πήγε στο κεφάλι του δεύτερου επιθετικού τους μέσα στην περιοχή, αλλά ευτυχώς έφυγε άουτ και ηρέμησα γρήγορα»…

 -Πόσο μεγάλο ήταν το άγχος για εσένα πριν από αυτό το ματς;

-«Αγχος υπήρχε, δεν μπορώ να πω ψέματα. Και εκεί με βοήθησαν πολύ οι συμπαίκτες μου και οι προπονητές μου να το διαχειριστώ. Όταν ξεκινάει όμως ένα τέτοιο ματς, δεν έχεις το χρόνο να… ασχοληθείς με το δικό σου άγχος, όλα φεύγουν και το μυαλό σου είναι αποκλειστικά στραμμένο στον αγώνα και σε όσα έχεις να κάνεις. Για εμένα ήταν ο πρώτος ευρωπαϊκός αγώνας και η τεράστια ικανοποίηση είναι ότι πήραμε την πρόκριση και ότι κατάφερα και εγώ να βάλω ένα μικρό λιθαράκι σε αυτή την επιτυχία». 

 -Παναγιώτη, πόσο δύσκολη ήταν η μέχρι σήμερα διαδρομή σου με δεδομένο ότι, εκτός από το μεγάλο βήμα της μεταγραφής από τον Λεβαδειακό στην ΑΕΚ, εσύ είχες να καλύψεις και ένα πολύ σημαντικό διάστημα αγωνιστικής αποχής. Ξεκινούσες με ένα σημαντικό ντεζαβαντάζ…

-«Δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό και είναι κάτι που το κατάλαβα από την πρώτη στιγμή. Στην αρχή ένιωθα βαρύς, ήμουν εκτός ρυθμού, το καταλάβαινα ότι βρισκόμουν πολύ πίσω και ότι είχα να καταβάλω ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια για να καλύψω το χαμένο έδαφος. Δεν είχα άλλη επιλογή από το να παλέψω σκληρά, να μην το βάλω κάτω και να δουλέψω ακόμα περισσότερο. Με την καθημερινή προπόνηση και με τη βοήθεια των δυο προπονητών που με στήριξαν σε αυτό το διάστημα κατάφερα να βρω τον ρυθμό μου, να ανταποκριθώ, να καλύψω το χαμένο έδαφος και να νιώσω και πάλι καλά κάτω από τα δοκάρια. Ηταν μία δύσκολη διαδρομή, αλλά τουλάχιστον αυτή η προσπάθεια φάνηκε να απέδωσε και αυτό είναι που μετράει».