Η ήττα από την ΠΑΕΕΚ: Βάζοντας τα πράγματα στην σωστή τους διάσταση

Η ήττα από την ΠΑΕΕΚ ήταν απρόσμενη και κόντρα στο κλίμα ευφορίας που υπήρχε στο Παραλίμνι…

Η Ένωση προερχόταν από άνετο διπλό κόντρα στο ΘΟΪ και την εξάρα με την Ξυλοτύμπου, είδε την Αναγέννηση την Παρασκευή να χάνει μέσα από τα χέρια της το παιχνίδι με την ΑΕΖ και να μένει στο ισόπαλο 2-2 και είχε την ευκαιρία με νίκη στο εντός έδρας παιχνίδι με την ΠΑΕΕΚ το Σάββατο να κάνει αποφασιστικό βήμα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Δίκαιη ήττα, δίκαιη γκρίνια αλλά...

Δεν τα κατάφερε, ηττήθηκε απόλυτα δίκαια από μία ομάδα που άξιζε 100% την νίκη και η οποία έδωσε νέο ενδιαφέρον στην μάχη του πρωταθλήματος. Η ήττα είναι ένα από τα τρία αποτελέσματα ενός αγώνα, ακόμα και αν πρόκειται για έκπληξη και εννοείται ότι ποτέ δεν θα ικανοποιήσει τον οπαδό της ομάδας που την δέχεται. Ειδικά αυτόν που έκανε τον… κόπο και βρέθηκε στο γήπεδο και παρακολούθησε από κοντά τον αγώνα.

Πριν καν τελειώσει ο αγώνας, ξεκίνησε μια… θύελλα διαμαρτυριών και αποδοκιμασιών στις τάξεις των φίλων της Ένωσης η οποία και συνεχίστηκε τις επόμενες ώρες (και ημέρες) τόσο στις καφετέριες και τα ποδοσφαιρικά στέκια, όσο και στα social media.

Βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά...

Προσπαθώντας να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά και σε μια λογική συνθήκη, το πρώτο πράγμα που παρατηρείται και αξίζει σχολιασμού είναι το μέγεθος της αποδοκιμασίας και της απογοήτευσης, για μια ομάδα που ήταν αήττητη απ’ την 5 η αγωνιστική (φτάσαμε στην 21η), για μια ομάδα που παραμένει στην πρώτη θέση, που διαθέτει την ποιότητα και το βάθος στο ρόστερ για να πετύχει τον μοναδικό στόχο που έχει τεθεί εξ’ αρχής.

Και είναι πραγματικά ανεξήγητο, αν αναλογιστεί κανείς ότι:

Το 2013-14 υποβιβάστηκε για πρώτη φορά στην ιστορία της. Έκανε την πρώτη της νίκη την 11η αγωνιστική (είχε 2 ισοπαλίες και 8 ήττες), έκανε μόλις 5 νίκες σε 30 παιχνίδια (πρωτάθλημα και Κύπελλο) και μέχρι να αποκτηθούν οι ποδοσφαιριστές του Ιανουαρίου (Ιμπραϊμι κυρίως, Τσιγκουίνι, Σόουζα και Τζεμάχ) η εικόνα της ήταν σκέτο δράμα.

Το 2014-15 ξεκίνησε την σεζόν στην Β’ Κατηγορία και στα πρώτα 8 παιχνίδια είχε 3 νίκες, 4 ισοπαλίες και 1 ήττα. Είχε αποτελέσματα όπως ΑΠΕΠ – ΕΝΠ 1-0, ΕΝΠ – ΕΝΑΔ 0-0, Διγενής Ορόκλινης – ΕΝΠ 0-0, Ν&Σ Ερήμης – ΕΝΠ 1-1.

Το 2015-16 επέστρεψε στην Α’ Κατηγορία και μέχρι την 10η αγωνιστική είχε 2 νίκες, 2 ισοπαλίες και 6 ήττες. Συνολικά στην σεζόν σε 27 παιχνίδια (πρωτάθλημα και Κύπελλο) είχε μόλις 4 νίκες και υποβιβάστηκε χωρίς να μπορέσει να μπει στα πλέι άουτ.

Το 2016-17 αγωνίστηκε για δεύτερη φορά στην Β’ Κατηγορία. Σε ένα πρωτάθλημα που ανέβαιναν τρεις ομάδες, η Ένωση… κατάφερε να μείνει στην 6η θέση και ουσιαστικά να παραδοθεί έξι αγωνιστικές πριν το τέλος με την εντός έδρας ήττα από την Αλκή. 22 πόντοι διαφορά από την πρωταθλήτρια Αλκή, 10 πόντοι διαφορά από τον 3ο Ολυμπιακό και στα τελευταία έξι παιχνίδια πρωταθλήματος ήταν απλός κομπάρσος.

ΠΟΤΕ ανάλογη αντίδραση

Οι πιο πάνω στιγμές είναι αποτυχημένες. Και δεν είναι θέμα άποψης, είναι καταγραφή δεδομένων και πραγματικοτήτων. Σε ΚΑΜΙΑ εξ’ αυτών δεν υπήρξε τέτοια αντίδραση όπως αυτήν στην ήττα από την ΠΑΕΕΚ. Μια ήττα η οποία ναι μεν δυσκολεύει την επίτευξη της ανόδου, αλλά ούτε έφερε αποτυχία, ούτε φυσικά έριξε την ΕΝΠ στο καναβάτσο.

Η απογοήτευση είναι λογική, η καλοπροαίρετη κριτική η οποία να βασίζεται σε ποδοσφαιρική λογική είναι επιβεβλημένη και απαραίτητη. Από την άλλη η ισοπέδωση και ο αφορισμός (ειδικά μετά από ΕΝΑΝ και μόνο αρνητικό αγώνα), είναι αδικαιολόγητος και εκτός λογικής.

ΠΑΕΕΚ για άνοδο, ΕΝΠ για παραμονή;

Αλήθεια, από όσους παρακολουθούν στενά την πορεία της Ένωσης την φετινή περίοδο, υπάρχει έστω και ένας που να υιοθετεί ότι η πραγματική Ένωση είναι αυτή που είδαμε στο παιχνίδι με την ΠΑΕΕΚ; Ότι η ποιότητα των ποδοσφαιριστών της είναι αυτή που έχασε με κάτω τα χέρια από την ΠΑΕΕΚ και που το 1-2 κολακεύει την τραγική εμφάνισή τους;

Αν η εικόνα του εν λόγω αγώνα ήταν η πραγματική, τότε τα δεδομένα θα ήταν ως εξής: Η ΠΑΕΕΚ θα ήθελε 2-3 βαθμούς για να εξασφαλίσει και μαθηματικά την άνοδό της και στο Παραλίμνι θα ένιωθαν ανακούφιση που γλύτωσαν τον υποβιβασμό.

Λάθη σε ένα παιχνίδι ναι, συνολική εικόνα όχι

Είναι διαφορετικό να πει κάποιος ότι έκανε το Χ λάθος ο Πάους, φέρει ευθύνη στο πρώτο γκολ ο Λεονάρντο, ήταν κακός ο Βαγγέλης, ήταν μακριά από τις φάσεις ο Κολοκούδιας, μακριά από την δημιουργία ο Κούλλης κτλ. Όλα αυτά (και άλλα πολλά) μπορεί να ισχύουν στο συγκεκριμένο παιχνίδι, αλλά σίγουρα ΔΕΝ αποτελούν την συνολική εικόνα της ομάδας.

Στο τέλος της ημέρας, οι μοναδικοί οπαδοί που δικαιολογούνται να λένε ατάκες του στυλ «δεν έχουμε ομάδα, δεν έχουμε παίκτες, δεν έχουμε προπονητή, δεν έχουμε διοίκηση,  άσχετος ο Α, άσχετος ο Β» είναι αυτοί που πήγαν για πρώτη φορά γήπεδο στο παιχνίδι με την ΠΑΕΕΚ, είδαν για μία μόνο φορά την φετινή Ένωση και σχημάτισαν την συγκεκριμένη εικόνα.

Βρίζοντας και ισοπεδώνοντας, ή στηρίζοντας;

Είτε είναι καλοί, είτε είναι μέτριοι, είτε είναι κακοί, αυτοί οι παίκτες είναι. Αυτοί θα παίξουν στα πέντε παιχνίδια που απομένουν μέχρι το τέλος και αυτοί είτε θα ανεβάσουν είτε θα διατηρήσουν την Ένωση στην Β’ Κατηγορία. Μετά από την χειρότερη φετινή εμφάνιση (και μια από τις χειρότερες των τελευταίων χρόνων), ας διαβάσει την πιο κάτω ερώτηση ο κάθε αγνός οπαδός  και ας απαντήσει στον εαυτό του.

«Πώς μπορώ να βοηθήσω τους παίκτες που είχαν κακή απόδοση και έχασαν ένα παιχνίδι για να επανέλθουν στις καλές εμφανίσεις και στις νίκες; Βρίζοντας και ισοπεδώνοντας, ή στηρίζοντας;» Για όσους δυσκολεύονται στην απάντηση και χρειάζονται βοήθεια, για σκονάκι αποταθείτε στον Πέτρο Βουκκαλή που ΞΕΡΕΙ καλύτερα από όλους...

Μια κουβέντα για την ΠΑΕΕΚ...

Το κείμενο είναι στο πλαίσιο του ρεπορτάζ της Ένωσης αλλά θα ήταν κρίμα και ΑΔΙΚΟ να μην γραφτούν και κάποιες προτάσεις για την ΠΑΕΕΚ. Το παιχνίδι δεν ήταν τηλεοπτικό και αυτό αδικεί κατάφορα τον προπονητή και τους παίκτες της οι οποίοι ήταν απολαυστικοί και παρέδωσαν μαθήματα απλού και ουσιαστικού ποδοσφαίρου. Αν και προηγήθηκαν στα πρώτα λεπτά, αν και πιέστηκαν στα τελευταία λεπτά, έπαιξαν μπάλα, αμύνθηκαν σωστά αλλά όχι στήνοντας πούλμαν, δεν έστελναν την μπάλα στον… γάμο του καραγκιόζη, δεν έκαναν θέατρο, δεν τραυματίζονταν κάθε 2 λεπτά παίκτες τους ο οποίος ως δια μαγείας θεραπευόταν μόλις η μπάλα έβγαινε έξω, δεν έκαναν αστείες καθυστερήσεις (πράγματα που έκαναν οι περισσότερες ομάδες που είχαν αποτέλεσμα στο κόντρα στην ΕΝΠ όσο οι «βυσσινί» βρίσκονται στην Β’ Κατηγορία). Αντιθέτως έπαιξαν κανονικό ποδόσφαιρο, ήταν διαβασμένοι, έκλεισαν σωστά τον πιο επικίνδυνο και πιο φορμαρισμένο επιθετικό της κατηγορίας (Κολοκούδια) και όταν έκλεβαν μπάλα ήξεραν τον τρόπο να εκδηλώσουν σωστές και ολοκληρωμένες αντεπιθέσεις. Και όλα αυτά, σε ένα παιχνίδι που ήταν αδιάφορη βαθμολογικά! Και αυτό είναι δέκα φορές πιο σημαντικό, με βάση τα όσα είδαμε κατά καιρούς...

Μάκη, το DVD θα αρκεί...

Μπορεί ο Μάκης Σεργίδης να μην πανηγυρίσει κάποιο τίτλο ή κάποια άνοδο για την ΠΑΕΕΚ, αλλά όταν αποχωρήσει από την προσφυγική ομάδα και αναζητήσει νέα ποδοσφαιρική στέγη, στις συναντήσεις που θα έχει με Προέδρους ομάδων δεν θα χρειάζεται να παρουσιάσει τρόπαια. Το DVD του αγώνα στο «Τάσος Μάρκου» θα αρκεί για να… πιάσει την δουλειά!