Μπάλα με "Μιχαλάκη", american dream, γκολ στο "σπίτι" του Πελέ, δίδυμοι πύργοι και Χαβάη!

Στα παιδικά σου χρόνια έχεις μόνο ένα στόχο, να παίξεις ποδόσφαιρο στην ομάδα του χωριού σου. Η ζωή έχει άλλα σχέδια για σένα, από την μια στιγμή στην άλλη βρίσκεσαι στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, παίζεις ποδόσφαιρο για την Oμογένεια  της Νέας Υόρκης, βάζεις γκολ στο γήπεδο που μεγαλούργησε ο Πελέ, ολοκληρώνεις τις σπουδές σου, η… χάρη σου φτάνει μέχρι και την Χαβάη ενώ σε απόσταση… αναπνοής από το κτίριο που εργάζεσαι στην Νέα Υόρκη, βλέπεις τους δίδυμους πύργους να διαλύονται σαν χάρτινοι πύργοι. Ε, τότε η ιστορία σου έχει σίγουρα μεγάλο ενδιαφέρον!

Τα πρώτα βήματα

Ο Νίκκολας Παρασκευόπουλος, δεν είχε δεύτερες σκέψεις από την παιδική του ηλικία. Μεγαλωμένος στο Παραλίμνι άλλωστε, μια παραδοσιακή ποδοσφαιρομάνα, η αγάπη για την στρογγυλή… θεά ήταν μονόδρομος. Η αγάπη του συνδυάστηκε και με μπόλικο ταλέντο, το οποίο δεν άργησε να φανεί και να εκτιμηθεί από τους προπονητές στα τμήματα υποδομής της Ένωσης.

Εξαιρετική φουρνιά

Το 1993, μια φουρνιά που είχε μέσα εξαιρετικά ταλέντα όπως οι Μάριος Κκαράς, Χρήστος Πιερέττης, Τάσος Σωτηρίου, Πανίκος Σπύρου, Γιασεμής Γιασεμάκης και Μιχάλης Κωνσταντίνου υπό τις οδηγίες του Ζουβάνη Ζουβάνη κάνει… μπαμ και διεκδικεί μέχρι τέλους το πρωτάθλημα της εφηβικής ομάδας. Στο ντέρμπι – τίτλου με την Ανόρθωση χάνει και περιορίζεται στην δεύτερη θέση ωστόσο το νερό μπήκε στο… αυλάκι για τους πιο πάνω ποδοσφαιριστές.

Πάνω δεξιά, πρώτος ο Μιχάλης, δεύτερος ο Νίκκολας

Ντεμπούτο και... Τάσος

Από την ίδια χρονιά, αρκετοί συμμετείχαν στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας και πραγματοποίησαν το ντεμπούτο τους. Το ίδιο και ο Νίκκολας, ο οποίος αγωνίστηκε για πρώτη φορά με την μεγάλη ομάδα της ΕΝΠ σε ένα εντός έδρας παιχνίδι με την ΑΠΕΠ. Δεν ήταν και το ιδανικό ντεμπούτο μιας και υπέπεσε σε πέναλτι όμως ο… μπομπέρ Τάσος Ζουβάνης με δύο γκολ καθάρισε το παιχνίδι.

Προετοιμασία με Σλόμποταν

Η σεζόν 1994-95 ξεκινά με τον προπονητή της ΕΝΠ Σλόμποταν Βουτσέκοβιτς να τον μονιμοποιεί στην πρώτη ομάδα, εκτιμώντας το ταλέντο και τις προοπτικές του. Η ομάδα ακολούθησε τον Ιούλιο το βασικό στάδιο της προετοιμασίας της στην Γερμανία και με την επιστροφή στην Κύπρο, δέχθηκε την πρόταση που θα του άλλαζε την ζωή.

Η ΙΔΕΑ του Παγκύπριου

Η πρόταση ήρθε από την Αμερική, από τον Παγκύπριο της Νέας Υόρκης. Τι είναι ο Παγκύπριος; Όλο και πιο συχνά ακούμε οπαδούς να αποκαλούν τις ομάδες τους ιδέες. Στην προκειμένη περίπτωση ο Παγκύπριος είναι ΙΔΕΑ, μια ιδέα που παραμένει ζωντανή εδώ και δεκαετίες. Ο σύλλογος ιδρύθηκε το 1974 από Κύπριους πρόσφυγες της τουρκικής εισβολής. Πρωτεργάτης της ίδρυσης του θεωρείται ο Φίλιπ Κρίστοφερ, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ελληνοαμερικανικού Ν. Υόρκης, πρόσφυγας από την Κερύνεια και επιτυχημένος επιχειρηματίας στην Νέα Υόρκη, που στόχος ήταν αφενός να διατηρήσουν ζωντανή την φλόγα για επιστροφή στην πατρίδα και αφετέρου να γνωστοποιήσουν και να προβάλουν το εθνικό μας θέμα σε όσο το δυνατό περισσότερο κόσμο. .  Πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας ήταν ο Νίκος Κυπριανού με γενικό έφορο τον Μαρτίνο Κυπριανού οι οποίοι πρόσφεραν πάρα πολλά στην ομάδα.

Η πρόταση

Η πρόταση ήταν επίσημη και ξεκάθαρη. Θα έρθεις μαζί μας στην Νέα Υόρκη, θα σου πληρώσουμε με υποτροφία ότι σπουδές αποφασίσεις να ακολουθήσεις και για αντάλλαγμα θα αγωνίζεσαι στην ποδοσφαιρική ομάδα του Παγκύπριου. Από την μία δηλαδή υπήρχε η προοπτική καθιέρωσης και καριέρας στην ΕΝΠ και από την άλλη η ευκαιρία να ζήσει στην Αμερική, να παίξει ποδόσφαιρο, να βιώσει και να γνωρίσει νέες κουλτούρες και να σπουδάσει. Εννοείται ότι η απόφαση δεν ήταν εύκολη…

Στο σπίτι του για... πρέσινγκ!

Έφτασαν στο σπίτι του ο γενικός διευθυντής του Παγκύπριου Λευτέρης Ηλιάδης και ο αντιπρόσωπος και σκάουτερ της ομάδας στην Κύπρο, ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης. Μια επίσκεψη στην οποία του εξήγησαν τι ζητούν από αυτόν αλλά και γιατί τον επέλεξαν ανάμεσα σε τόσους άλλους. Ήταν ο συνδυασμός ταλέντου και ήθους, μιας και δεν ήταν ζητούμενο μόνο η αγωνιστική παρουσία αλλά ήθελαν οι ποδοσφαιριστές να είναι και καλοί χαρακτήρες, κόσμημα για τον σύλλογο. Ακολούθησε συζήτηση με την οικογένειά και ειδικότερα με τον πατέρα του Έρικ που πάντα οι συμβουλές του ήταν ουσιαστικές και ο κύβος… ερήφθη. ΕΝΠ τέλος, Αμερική έρχομαι!

Δύο βασικά ζητήματα

Έμειναν δύο βασικά ζητήματα για επίλυση. Πρώτο, να ενημερώσει την Ένωση και να πάρει σχετική έγκριση και δεύτερο να αποφασίσει σε πιο πανεπιστήμιο θα πάει και τι θα σπουδάσει, μιας και μέχρι το τηλεφώνημα του Παγκύπριου, οι σπουδές δεν υπήρχαν στο μυαλό του. Είπαμε, μόνο μπάλα! Ενημέρωσε την διοίκηση και τον Ζουβάνη, τους έπιασε εξ’ απροόπτου, δυσαρεστήθηκαν αλλά δεν του έκλεισαν τον δρόμο. Του έδωσαν την άδεια να εγγραφεί στον Παγκύπριο αλλά δεν τον απελευθέρωσαν, τον έδωσαν δανεικό για τέσσερα χρόνια έτσι ώστε όταν ολοκλήρωνε και επέστρεφε στην Κύπρο, να ανήκε αυτόματα στην Παραλιμνίτικη ομάδα.

Η σημαδιακή μέρα

Η 14η Οκτωβρίου είναι σημαδιακή μέρα εις διπλούν για τον Νίκκολα αφού είναι ημέρα γενεθλίων αλλά και η μέρα αναχώρησης του από την Κύπρο, που σηματοδότησε και την έναρξη του… American dream. Στις 14 Οκτωβρίου του 1994 λοιπόν, ξεκινά το ταξίδι. Η διοίκηση του Παγκύπριου τον υποδέχεται στο αεροδρόμιο, φροντίζει από τα πρώτα δευτερόλεπτα να τον κάνει να νιώσει άνετα με την άψογη φιλοξενία της και φτάνει στον προορισμό του, την Αστόρια της Νέας Υόρκης. Εκεί γνωρίζει τους πρώτους συμπαίκτες του και αποφασίζει το πανεπιστήμιο που θα φοιτήσει. Διοίκηση επιχειρήσεων στο St. Francis College της Νέας Υόρκης.

Στο Cosmopolitan League

Ο Παγκύπριος συμμετείχε στο Cosmopolitan League. Όπως μαρτυρά και η ονομασία του, ήταν ένα πολυεθνικό πρωτάθλημα στο οποίος συμμετείχαν Αμερικανικές αλλά και ομάδες που οι ρίζες τους και οι ποδοσφαιριστές τους προέρχονταν από άλλα έθνη. Από χώρες όπως η Αγγλία, η Ιταλία, η Γερμανία, η Ελλάδα, η Πολωνία, η Αλβανία και άλλες.

Χρόνος προσαρμογής και... Τόνι Μεόλα!

Μαζί με τις σπουδές, ξεκίνησε και το ποδόσφαιρο. Στα πρώτα παιχνίδια, ο Παραλιμνίτης άσος δεν είχε αρκετό χρόνο συμμετοχής. Λογικό να χρειαστεί χρόνο προσαρμογής, αν σκεφτεί κανείς ότι ταξίδεψε απ’ την άλλη άκρη του πλανήτη. Στην ομάδα υπήρχαν κατά κύριο λόγο Κύπριοι ποδοσφαιριστές, συνδυασμό με κάποιους επίλεκτους ξένους, κυρίως από Λατινική Αμερική. Τον Μάρτιο του 1995, ο Παγκύπριος έδωσε φιλικό παιχνίδι με τους επαγγελματίες της Long Island Rough Riders, γκολκίπερ της οποίας ήταν ο Τόνι Μεόλα, διεθνής με την Εθνική ομάδα της Αμερικής (έφτασε στις 100 διεθνείς συμμετοχές). Ο Παγκύπριος επικράτησε με 1-0 και ο Νίκκολας σημείωσε το μοναδικό γκολ του αγώνα. Χαρακτηριστικά απόκομμα από εφημερίδα της εποχής αναφέρει: «Το μοναδικό γκολ της αναμέτρησης σημείωσε ο Νίκκολας Παρασκευόπουλος που ανήκει στην ΕΝΠ. Το γκολ το πέτυχε με ατομική προσπάθεια και υποδειγματικό πλασέ, ενώ ήταν από τους ιδιαίτερα διακριθέντες». Αυτό ήταν το σημείο… κλειδί. Από τότε μπήκε και δεν ξαναβγήκε από την ομάδα!

Σχετικό απόσμασμα από εφημερίδα εποχής που αναφέρεται στην νίκη και στο γκολ του Νίκκολα

Συμπαίκτης με "Γκόγκα"

Κατά την διαδρομή του στον Παγκύπριο για συμπαίκτες είχε αρκετούς που αγωνίστηκαν σε Κυπριακές ομάδες. Σε ΑΠΟΕΛ, Ομόνοια, ΑΕΚ, Απόλλωνα και άλλες μικρότερων κατηγοριών. Όπως για παράδειγμα οι Γιάννος Ολύμπιος, Χαράλαμπος Τσαγγάρης, Βαγγέλης Μιχαηλίδης, Χαράλαμπος Σκαπούλλης (ο διαιτητής), Αντώνης Θεοδωρίδης, Δήμος Βάσου, Κωνσταντίνος Μηνά, Χρύσης Χρυσοστόμου, Κοστέα, Τάσος Αγαθαγγέλου, Μάριος Παπακυπριανού, Χρίστος Στρατής, τα αδέλφια Τζιαπούρα, Γιώργος Γεωργίου (γυμναστής στην Ανόρθωση) και πολλοί άλλοι. Κατά διαστήματα, όταν το πρωτάθλημα στην Κύπρο ολοκληρωνόταν, ερχόνταν από Κύπρο αξιόλογοι ποδοσφαιριστές για να βοηθήσουν τον Παγκύπριο στα πλέι-οφς τα οποία άρχιζαν Απρίλιο. Παίκτες όπως οι Σίνισα Γκόγκιτς (λίγους μήνες πριν την μεταγραφή στον Ολυμπιακό), Νίκος Ανδρέου (Συναγερμός), Μάριος Θωμά, Κατσάι, Κώστας Κωνσταντίνου (Κώτσιος) και άλλοι.

ΓΚΟΛ στο γήπεδο που δοξάστηκε ο Πελέ!

Η… κορύφωση στην Αμερικανική του καριέρα, ήρθε με την κατάκτηση του «Mayor’s Cup» της Νέας Υόρκης. Ο Παγκύπριος αντιμετώπισε στον τελικό την φημισμένη Φροζινόνε, με την Ιταλική ομάδα να είναι το μεγάλο φαβορί, έχοντας πολλούς τίτλους στο ενεργητικό της και σπουδαίους ποδοσφαιριστές με σπουδαία διεθνή καριέρα.  Ο Νίκος Ανδρέου σκόραρε το πρώτο γκολ του αγώνα, ο Νίκκολας… έγραψε το 2-0 με τους Ιταλούς να μειώνουν στο τελικό 2-1. Ο αγώνας έγινε στο  «Downing Stadium», το φημισμένο γήπεδο – έδρα της New York Cosmos, ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο Πελέ! Ναι, ο Νίκκολας σκόραρε στο ίδιο γήπεδο που σκόραρε και δίδασκε μπάλα στους Αμερικανούς ο μύθος του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου!!  Ήταν μια τεράστια επιτυχία, με την απονομή και τις βραβεύσεις να γίνονται υπό την παρουσία του τότε Δημάρχου της Νέας Υόρκης!

Δεύτερη υποτροφία

Το 1996, μετά από δύο χρόνια παρουσίας στην Αμερική έχοντας υποτροφία από τον Παγκύπριο, δέχθηκε πρόταση υποτροφίας και από το Πανεπιστήμιο του! Δεύτερη υποτροφία, συνεχίζοντας να παίζει ποδόσφαιρο στην ομάδα του. Αποδέχθηκε την πρόταση του St. Francis College για υποτροφία, ενημερώνοντας σχετικά τον Παγκύπριο, ο οποίος εξοικονόμισε αρκετά χρήματα τα οποία θα διέθετε για την επόμενη διετία! Απόδειξη του ήθους και του χαρακτήρα του Νίκκολα, δικαίωση για τους ανθρώπους που τον πίστεψαν και τον στήριξαν. Δεύτερη υποτροφία λοιπόν και συνέχισε να παίζει μπάλα τόσο στον Παγκύπριο όσο και στην ομάδα του πανεπιστημίου του.

Πανεπιστημιακό πρωτάθλημα

Στο πανεπιστήμιο του είχε μεγάλες διακρίσεις με αποκορύφωμα την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Βόρειο- Ανατολικής περιφέρειας των πανεπιστημίων της Νέας Υόρκης την χρονιά 1996-1997. (North-East Conference championship). Την χρονιά 1997-1998, είχε καλά παιχνίδια, νίκες, διακρίσεις τόσο με το πανεπιστήμιο όσο και με τον Παγκύπριο αλλά όχι κάποιο άλλο τίτλο. Κατά την παρουσία του στον Παγκύπριο συνεργάστηκε με διάφορους προπονητές οι οποίοι όλοι είχαν σαν στόχο εκτός από τον πρωταθλητισμό και τις διακρίσεις την προώθηση του κυπριακού στοιχείου και οικογενειακού πνεύματος αφόυ άλλωστε η ομάδα αποτελείτο από Κύπριους φοιτητές. Αναφορά γίνετε στα αδέρφια Γιώργος και Αντρεάς Τούρος, Γιάννης Νάσταρης, Μαρξ, Λαούτας, Πέτρος Πέτρου, Λάμπρος Λάμπρου και άλλοι.

Τρίτη υποτροφία σε τέσσερα χρόνια!

Το 1998, όταν ολοκλήρωσε τις σπουδές του, ήρθε η στιγμή του μεταπτυχιακού. Επιλογή ήταν η εξωτική Χαβάη! Νέα υποτροφία (τρίτη σε τέσσερα χρόνια!!!) στο πανεπιστήμιο της πολιτείας, παίζοντας ποδόσφαιρο στην ομάδα του πανεπιστημίου, στο πρωτάθλημα της δυτικής περιφέρειας. Αμέσως χρίστηκε εκ των αρχηγών, μιας και η φήμη του ήταν γνωστή στους κύκλους της νέας του ομάδας. Δεν τέθηκε αντίπαλος με το St. Francis College tο οποίο συμμετείχε στην ανατολική περιφέρεια. Βασικός λόγος για την επιλογή της Χαβάης ήτας ο αδελφός του ο Σταύρος ο οποίος ήδη σπούδαζε εκεί και θεώρησε ότι η προσαρμογή θα ήταν πιο εύκολη, αλλά και μία καλή αλλαγή από τους γρήγορους ρυθμούς της Νέας Υόρκης.

Κεφάλαιο ΧΑΒΑΗ!

Υπάρχει άνθρωπος που να μην ονειρεύεται ένα ταξίδι στην Χαβάη και στην πρωτεύουσα της, Χονολουλού; Υπάρχει κάποιος που να μην φτιάχνει ωραίες εικόνες όταν ακούει για τις παραλίες της Χαβάης; Όσο πλούσια φαντασία κι αν έχεις, ο Νίκκολας απαντά σχετικά ότι «είναι καλύτερη απ’ όσο μπορείς να φανταστείς. Παραδεισένια, καλύτερη από κοντά». Την Χαβάη πρέπει να την ζήσεις για να την εκτιμήσεις σωστά. Οι ρυθμοί είναι απλοί και χαλαροί, υπάρχει ένα μικρό χρηματοοικονομικό κέντρο. Είναι τουριστική περιοχή, έχει μια τεράστια ιστορία από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και της μάχης του Περλ Χάρμπορ και έχουν υψηλά πανεπιστημιακά κριτήρια. Η ζωή είναι σχετικά ακριβή, αλλά όχι απαγορευτική για κάποιον. Είναι πολυεθνικός προορισμός και είχε συμπαίκτες από Σκανδιναβικές χώρες, από την Αγγλία, την Ασία, την Λατινική Αμερική, τον Λίβανο και την Τουρκία.  Μάλιστα η Χαβάη είναι ένας προορισμός που στιγμάτισε την μετέπειτα ζωή του αφού εκτός από σπουδές και μπάλα, γνώρισε και την γυναίκα της ζωής του Μαρία η οποία για χάρη του, άφησε την εξωτική Χαβάη για την Κύπρο!

Επιστροφή στην Νέα Υόρκη και στην Wall Street

Για δύο χρόνια κράτησε η ζωή στην μαγευτική Χαβάη. Το 2000 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο MBA με ειδικότητα τα χρηματοοικονομικά και ήταν πλέον έτοιμος να βγει στον… στίβο της εργασίας. Επιλογή του ήταν η επιστροφή στην Νέα Υόρκη, όπου και προσλήφθηκε με μόνιμη εργασία από μια μεγάλη επενδυτική εταιρεία στην Wall Street. Παράλληλα, το… μικρόβιο της μπάλας δεν μπόρεσε να το διώξει, γι’ αυτό και επανεντάχθηκε στον Παγκύπριο, πλέον όχι σαν φοιτητής με υποτροφία αλλά ως κανονικός ποδοσφαιριστής. Μάλιστα του απονεμήθηκε η ύψιστη τιμή, μιας και χρίστηκε ως αρχηγός της ομάδας! Είχε δύο καταπληκτικές χρονιές με την ομάδα χωρίς όμως κάποιο τίτλο αλλά μπόλικα γκολ, πολλές προσωπικές και ομαδικές διακρίσεις και ανεκτίμητες αναμνήσεις.

Απέναντι από τους δίδυμους πύργους!

Η εταιρεία στην οποία εργαζόταν, ήταν ακριβώς απέναντι από τους διάσημους πλέον Δίδυμους Πύργους. Αυτούς που στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 όλος ο πλανήτης είδε να καταρρέουν μετά από τρομοκρατική αεροπορική επίθεση. Μόνο που ο Νίκκολας είδε το σκηνικό… live. Ήταν τυχερός διότι εκείνες τις ημέρες δεν εργαζόταν, μιας και η άδεια του είχε λήξει και περίμενε να ανανεωθεί. Ωστόσο έμενε κοντά και έζησε από όσο πιο κοντά γίνεται την τεράστια αυτή τραγωδία. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν εξαιρετικά δύσκολες. Τόσο για την οικονομία, όσο και από θέμα ανασφάλειας. Υπήρχε φόβος για τα πάντα, εταιρείες έκλειναν και ήταν δύσκολη η παραμονή στην Αμερική. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι πάντα ήθελε να επιστρέψει σε καλή ηλικία πίσω στην Κύπρο για να προλάβει να παίξει μπάλα στην ΕΝΠ, τον οδήγησαν στην απόφαση του επαναπατρισμού.

ΕΝΠ και Αναγέννηση

Τρεις μήνες μετά, τον Δεκέμβριο του 2001, επέστρεψε και εντάχθηκε ξανά στην Ένωση. Ήταν η χρονιά της εξαιρετικής ομάδας με προπονητή τον Νίκο Ανδρονίκου, που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπέλλου και στο πρωτάθλημα για πολλές αγωνιστικές ήταν στις πρώτες θέσεις. Μετά από λίγες προπονήσεις, από κοινού με τον προπονητή πήραν την απόφαση ότι θα ήταν καλύτερα να παίξει μπάλα αλλού μέχρι το τέλος της σεζόν, για να πάρει παιχνίδια στα πόδια του και να επιστρέψει το Καλοκαίρι στο Παραλίμνι, κάμνοντας προετοιμασία και μπάινοντας από την αρχή με την υπόλοιπη ομάδα. Η επιλογή του ήταν η γειτονική Αναγέννηση που αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας.

Οι τελευταίες παραστάσεις

Το Καλοκαίρι επιστρέφει ξανά στην ΕΝΠ. Είναι η σεζόν 2002-03, με προπονητή τον Σταύρο Παπαδόπουλο. Τραγική χρονιά, με την Παραλιμνίτικη ομάδα να φιγουράρει στις τελευταίες θέσεις. Ο Νίκκολας δεν είχε αρκετό χρόνο συμμετοχής, κάτι που φυσικά δεν τον ικανοποιεί γι’ αυτό και ζητά να αποχωρήσει. Τον Δεκέμβρη μετακινείται στην Αγία Νάπα, η οποία είχε προπονητή τον Αντώνη Κλέφτη. Ο ίδιος πραγματοποιεί εξαιρετικές εμφανίσεις πετυχαίνοντας σημαντικά γκολ και η Αγία Νάπα τερματίζει στην 6 η θέση. Γι’ αυτό και αποφασίζει να μείνει για μια ακόμη χρονιά στους «πορτοκαλί», την σεζόν 2003-04. Με το τέλος της σεζόν, δέχεται πρόταση για επαγγελματική αποκατάσταση από διεθνές τράπεζα στην Λευκωσία. Φυσικά την αποδέχεται και σταματά το ποδόσφαιρο στα 31 του. Ένα χρόνο άντεξε η αποχή του και στα 32 κάνει comeback, παίζοντας για έναν χρόνο στην Ελπίδα Ξυλοφάγου! Μέτρια η πορεία του, είχε καθημερινά την πίεση της δουλειάς, την διαδρομή Λευκωσία – Ξυλοφάγου και την οικογένειά του. Δύσκολος συνδυασμός, γι’ αυτό και αυτή την φορά το τέλος ήταν οριστικό.

Η συγκινητική στιγμή

Αυτό που κρατά μετά από τόσα χρόνια, είναι την τιμή που του έκανε ο Παγκύπριος να τον επιλέξει και μάλιστα με υποτροφία. Είναι ίσως ο μόνος από το Παραλίμνι και σίγουρα από τους τελευταίους (αν όχι ο τελευταίος) που επιλέχθηκε μέσω της διαδικασίας της υποτροφίας. Η πιο συγκινητική στιγμή της πορείας του, ήταν η επιστροφή του στο Παραλίμνι. Εκεί, στο οίκημα του Σωματείου τον Μάρτιο του 2002, πραγματοποιήθηκε μια τιμητική εκδήλωση στην οποία παρόντες ήταν τοπικοί φορείς όπως ο τότε Δήμαρχος Νίκος Βλίττης και δημοτικοί σύμβουλοι, το Δ/Σ της ΕΝΠ αλλά και η ομάδα του Παγκύπριου που ταξίδεψε από την Αμερική και παρευρέθηκε στην εκδήλωση! Τιμήθηκε η παρουσία του και η προσφορά του στην ομάδα της ομογένειας, μια βραδιά που μένει χαραγμένη στην μνήμη του. Και θα παραμένει, όσα χρόνια κι αν περάσουν…

Με τους γονείς του, Έρικ και Νέλια.Περήφανοι για τις τιμές στο μεγαλύτερο από τρία παιδιά τους.

Και με τον θείο του Αντώνη, αδερφό της μητέρας του.

Οι ευχαριστίες...

Αν έπρεπε να επιλέξει έναν και μόνο έναν για να ευχαριστήσει, αυτός θα ήταν ο Φίλιπ Κρίστοφερ. Ο Κύπριος επιχειρηματίας, δημιουργός του Παγκύπριου και οικονομικός αιμοδώτης. Αν δεν συμφωνούσε αυτός και δεν έδινε την έγκριση του, χωρίς τα χρήματά του δηλαδή, δεν θα υπήρχε καμία υποτροφία, κανένας Παγκύπριος και καμία Αμερική για τον Νίκκολα. Η ευγνωμοσύνη προς το πρόσωπό του είναι τεράστια. Δεν μπορεί να μην προσθέσει στην σχετική λίστα άλλα δύο σημαντικά άτομα. Τον γενικό διευθυντή του Παγκύπριου Λευτέρη Ηλιάδη και τον αντιπρόσωπο και σκάουτερ της ομάδας στην Κύπρο, τον Ανδρέα Κωνσταντινίδη τους οποίους ευχαριστεί ιδιαίτερα. Τέλος τους γονείς του, την μητέρα του Νέλια και προπαντός τον πατέρα του Έρικ που ήταν πάντα δίπλα του.

Φιλίες ζωής

Στην Αμερική δεν έπαιξε μόνο μπάλα. Έζησε μια καινούργια ζωή, έκανε καινούργιους φίλους, με κάποιες απ’ τις φιλίες αυτές να αποδειμνύονται αδερφικές και να κρατούν μέχρι σήμερα. Συχνά πραγματοποιύνται reunions και με μεγάλη χαρά συνειδητοποιούν ότι όλοι είναι πετυχημένοι στον τομέα τους. Κι αυτό χάρις στην τεράστια συνεισφορά του Παγκύπριου.

Το ηθικό δίδαγμα

Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα, ποιο είναι το κεντρικό νόημα της ιστορίας του Νίκκολα; Αν αγαπάς τον αθλητισμό, αν έχεις κάποιο ταλέντο, κυνήγα το. Πολλές πόρτες μπορούν να ανοίξουν, πόρτες που μπορεί μέχρι πριν πέντε λεπτά να αγνοούσες την ύπαρξή τους. Είναι ένα μάθημα για τους νέους που έχουν ταλέντο στον αθλητισμό και σκοπεύουν να σπουδάσουν, να το εκμεταλλευτούν αφού υπάρχουν πανεπιστήμια που προσφέρουν τέτοιου είδους υποτροφίες, άρα και τεράστια οικονομική βοήθεια. Μέσω του αθλητισμού και του ποδοσφαίρου, ένας άνθρωπος που ήταν φαντάρος και στο μυαλό του υπήρχε μόνο η Ένωση, βρέθηκε με τρεις υποτροφίες, επιτυχημένος επαγγελματίας και οικογενειάρχης.

Το σήμερα και το αύριο

Σήμερα, ζει στην Λάρνακα. Είναι παντρεμένος με την Μαρία που γράψαμε πιο πάνω και έχει δύο υπέροχα κοριτσάκια, την Νέλια και την Μαργαρίτα. Δουλεύει σε τράπεζα έχοντας διευθυντικό πόστο. Αυτό φυσικά είναι η εξαργύρωση των κόπων και της… ξενιτιάς που έζησε για οκτώ χρόνια. Και φυσικά τα χρωστά όλα στον Παγκύπριο, αφού χωρίς την προσφορά του τίποτα απ΄αυτά δεν θα γινόταν πραγματικότητα. Λόγω απόστασης, δεν μπόρεσε να παραμείνει κοντά στην ομάδα που αγαπά. Φροντίζει να ενημερώνεται από τα ΜΜΕ για την πορεία της ΕΝΠ, θα ήθελε να μπορεί να την βοηθήσει από οποιοδήποτε πόστο αλλά η ζωή τα έχει φέρει έτσι που το καθιστά αδύνατο. Τουλάχιστον στην παρούσα φάση, μιας και μαζί του δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα. Αυτό του δίδαξε η ζωή, αυτό μας διδάσκει και ο ίδιος με την απίθανη πορεία ζωής του!