(ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ) "Το ΑΠΟΕΛ είναι η δεύτερη μου ζωή, η αρρώστια μου..."

Μια διαφορετική συνέντευξη με έναν από τους πιο πιστούς οπαδούς Κυπριακών ομάδων. Ο Πανίκος Παντελίδης είναι... μόνο ΑΠΟΕΛ και μιλά στο www.kerkida.net για το κεφάλαιο αυτό της ζωής του.

ΠΑΙΞΕ ΣΤΗΝ PARIMATCH ΜΕ CASHOUT, €5 BONUS ΧΩΡΙΣ ΚΑΤΑΘΕΣΗ, 100% BONUS ΕΓΓΡΑΦΗΣ, CASHBACK, 100% ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΣΤΟ LIVE, ΔΩΡΑ, ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΑΛΛΕΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ!

Πως ξεκίνησε αυτή η αγάπη, ποιό το όνειρό του για την ομάδα του και ποιά παιχνίδια έχει σε ξεχωριστή θέση στην καρδιά του; Μια όμορφη κουβέντα με έναν φίλαθλο που σπάνια χάνει αγώνα της ομάδας του, είτε εντός, είτε εκτός Κύπρου...

-Πανίκο να αρχίσουμε την κουβέντα μας από την συμμετοχή σου στην φιέστα του ΑΠΟΕΛ, ως 1ος loyalty οπαδός της ομάδας. Πως έζησες αυτή την εμπειρία; 

"Ήταν μεγάλη τιμή για μένα που μπήκα μέσα στο γήπεδο και κράτησα το τρόπαιο του πρωταθλητή. Ήταν το έβδομο σερί, κάτι που πρώτη φορά καταφέρνει μια Κυπριακή ομάδα. Ένιωσα περηφάνια που συμμετείχα σε αυτή την εκδήλωση. Ακολουθώ την ομάδα πάρα πολλά χρόνια. Παντού και στα φιλικά και στην Ευρώπη. Για να πω την αλήθεια το περίμενα ότι κάποια στιγμή θα είχα έναν πιο ενεργό ρόλο σε μια φιέστα".

-Τι σημαίνει για σένα το ΑΠΟΕΛ; 

"Είναι η δεύτερη μου αγάπη, η δεύτερη μου ζωή. Μπορώ να πω ότι μου δίνει ένα δεύτερο κίνητρο για να ζήσω και είμαι περήφανος που ανήκω στη μεγάλη οικογένεια του ΑΠΟΕΛ. Ας μην ξεχνάμε τι σημαίνουν τα αρχικά της ομάδας... Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλήνων Λευκωσίας. Αντιπροσωπεύουν μια μεγάλη ιστορία. Το ΑΠΟΕΛ δεν είναι μόνο μια ομάδα με αθλητική δραστηριότητα αλλά θυσίασε αθλητές της, στους αγώνες της Κύπρου. Και από αθλητική άποψη, μας έκανε περήφανους σε όλη την Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Πρόβαλε το νησί μας, ειδικά με τις προκρίσεις στους 8 του Champions League και στους 16 του Europa League. Έκανε γνωστή την Κύπρο και κυρίως το Κυπριακό πρόβλημα. Εκπροσώπησε επάξια την πατρίδα μας στο εξωτερικό, ίσως περισσότερο από οτιδήποτε ή οποιοδήποτε άλλο".

-Δεν είναι μόνο εσύ που έχεις αυτή την αγάπη για το ΑΠΟΕΛ αλλά ολόκληρη η οικογένειά σου αν δεν κάνω λάθος...

"Ναι, οι δυο μου κόρες και η σύζυγός μου είναι σε αρκετά από τα παιχνίδια και στην Κύπρο και στο εξωτερικό. Έτυχε αρκετές φορές να ταξιδέψουμε μαζί για Ευρωπαϊκούς αγώνες. Βέβαια πλέον οι κόρες μου κάθονται σε άλλη κερκίδα με τις δικές τους φίλες αλλά στο σπίτι συζητούμε συχνά για το ΑΠΟΕΛ. Θα έλεγα ότι οι κόρες μου και η γυναίκα μου έχουν προσαρμοστεί στην δική μου... αρρώστια και συμμετέχουν στις χαρές μου. Χαίρομαι που έχουν και αυτές την ίδια αγάπη και που δεν διαμαρτύρονται ότι λείπω πολλές ώρες από το σπίτι λόγω ΑΠΟΕΛ!".

-Αυτή η αγάπη για το ποδόσφαιρο και για το ΑΠΟΕΛ πως ξεκίνησε; Έπαιξες κάπου ποδόσφαιρο;

"Από 5 χρονών ξεκίνησε η αγάπη μου για το ποδόσφαιρο. Στο σχολείο ήμουν μέλος της ομάδας και στα 12 μου εντάχθηκα στο ΘΟΪ όπου έπαιξα μπάλα μέχρι τα 28. Είχα την τιμή να αγωνιστώ στην Εθνική Κύπρου Κ18. Βέβαια οι εποχές τότε ήταν διαφορετικές. Η προσωπική και η επαγγελματική μου ζωή, δεν μου επέτρεπαν να δω το ποδόσφαιρο πιο επαγγελματικά. Τα χρήματα ήταν ελάχιστα, παίζαμε για τη φανέλα βασικά. Μάλιστα το 1986 όταν ήμουν 18 χρόνων, το ΘΟΪ δέχθηκε πρόταση για μένα από τον Ολυμπιακό και από το ΑΠΟΕΛ. Η απάντηση του τότε προέδρου ήταν πως... 'Είναι μικρός ακόμα, έχετε χρόνια μπροστά σας!'. Μετά ηρθε ο στρατός. Ήμουν στα ΛΟΚ και δεν υπήρχαν οι διευκολύνσεις για να πηγαίνω προπονήσεις. Ακολούθως πήγα για σπουδές στην Αγγλία και αγωνίστηκα στο πρωτάθλημα της παροικίας όπου βγήκα καλύτερος παίκτης το 1988/89. Έπαιζα στην Κόσμος Λονδίνου. Μετά όταν επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα στο ΘΟΪ και ακολουθούσα το ΑΠΟΕΛ σαν φίλαθλος. Στα 28 μου ολοκλήρωσα την καριέρα μου αφού δεν είχα χρόνο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων".

-Ποιό παιχνίδι του ΑΠΟΕΛ ήταν για σένα το πιο ωραίο;

"Δυο παιχνίδια με στιγμάτισαν και ήταν Ευρωπαϊκά. Το ένα ήταν σίγουρα με την Λυών, η πρόκριση στα πέναλτι. Το άλλο ήταν εκείνο με την Σλόβαν, στην Μπρατισλάβα. Στο πρώτο παιχνίδι ήρθαμε 0-0 στο ΓΣΠ και η ομάδα αμφισβητήθηκε πολύ. Έγινε τεράστια κριτική στην ομάδα και στον Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Το ΑΠΟΕΛ είχε πάρα πολλή πίεση και τελικά κερδίσαμε 0-2 με γκολ του Αΐλτον και του Μαντούκα. Εκεί έκλαψα πάνω στην κερκίδα.

Θυμάμαι επίσης το παιχνίδι των ομίλων με την Ατλέτικο Μαδρίτης που ήρθαμε 0-0. Πήγαμε να δούμε το Σαντιάγο Μπερναμπέου με τον κουμπάρο μου και λέγαμε να μας αξιώσει ο Θεός να δούμε το ΑΠΟΕΛ σε αυτό το γήπεδο. Σου το λέω και σηκώνεται η τρίχα μου... Και μερικά χρόνια μετά ο Θεός μας αξίωσε να δούμε Ρεάλ εναντίον ΑΠΟΕΛ. Όλες αυτές είναι αξέχαστες εμπειρίες.

Να σου πω και για το παιχνίδι πέρσι με την Αστάνα... Το ταξίδι ήταν Τρίτη-Παρασκευή και αποφάσισα να μην πάω λόγω δουλειάς. Ήταν πολλές οι μέρες απουσίας. Από την Τρίτη άρχισα να αγχώνομαι. Τετάρτη ή ώρα 11 το βράδυ ήμουν στο αεροδρόμιο. Πήγα μέσω Μόσχας και η ώρα 13:00 της Πέμπτης ήμουν στην Αστάνα. Είδα την ομάδα και επέστρεψα πίσω με την αποστολή. Όλες αυτές είναι αξέχαστες εμπειρίες".

-Το όνειρό σου για το ΑΠΟΕΛ ποιό είναι; 

"Σίγουρα το όνειρο κάθε ΑΠΟΕΛίστα είναι ένα ιδιόκτητο γήπεδο που θα προσφέρει στους οπαδούς αυτά που προσφέρουν τα γήπεδα στην Ευρώπη. Ο ΑΠΟΕΛίστας ταξίδεψε πολύ και είδε τα καλύτερα γήπεδα του κόσμου. Πας νωρίς, απολαμβάνεις το φαγητό σου, τον καφέ σου. Αυτό ονειρεύομαι για την ομάδα μου. Πιστεύω ότι θα δώσει τεράστια δυναμική για ακόμα περισσότερες επιτυχίες. Αναγνωρίζω βέβαια ότι είναι δύσκολο αλλά το όνειρο είναι σίγουρα το... Orange Arena".

-Πως βλέπεις το μέλλον της ομάδας σου; Άμεσα για την νέα χρονιά αλλά και μακροπρόθεσμα...

"Αυτό που θέλω να πω είναι ότι πρέπει να έχουμε υπομονή. Οι νέοι παίκτες θέλουν πάντα χρόνο προσαρμογής. Το ΑΠΟΕΛ λόγω του ότι έχει την Ευρώπη, ξεκινά συνήθως μουδιασμένα το πρωτάθλημα. Εκεί αρχίζει η μουρμούρα. Είναι στο DNA του ΑΠΟΕΛίστα και πολλές φορές κάνει καλό αλλά πρέπει να έχουμε λίγη παραπάνω υπομονή και πίστη. Τα τελευταία 10 χρόνια βλέπουμε ότι γίνεται αρκετά καλή δουλειά στον Αρχάγγελο. Για τη νέα σεζόν να πούμε καλή επιτυχία στην ομάδα μας, στην Ευρώπη. Είναι μια πολύ σημαντική σεζόν αυτή που έρχεται".

Νικόλας Γωγάκης