Όλα μου παν' ανάποδα, όλα μου παν' στραβά...

Είσαι η Ομόνοια, "καίγεσαι" για το τρίποντο, πας να παίξεις με μια Ανόρθωση χωρίς βαθμολογικό κίνητρο, με ένα κατεβατό απουσίες και που πριν λίγες μέρες έζησε μια από τις πιο εφιαλτικές βραδιές στην ιστορία της. Σκοράρεις τρία γκολ αλλά παίρνεις... το απόλυτο τίποτα.

ΟΚ, ξέρουμε όλοι τις χτυπητές αδυναμίες που έχουν μεσοαμυντικά οι πράσινοι όλη την σεζόν. Όμως θέλεις και λίγη τύχη για να φτάσεις στην ουσία και το Σάββατο η Ομόνοια σίγουρα δεν την είχε.

Έχασε τον Χριστοφή με τραυματισμό στο ζέσταμα και τον Δημητρίου (δηλαδή τον παίκτη που τον αντικατέστησε) στην εξέλιξη. Λίγο αργότερα έξω και ο Κύπρου με τραυματισμό. Προσθέστε σε όλα αυτά και το χαμένο πέναλτι του Ντέρμπισαϊαρ στο ξεκίνημα...

Τι μένει; Τα συντρίμμια μιας ομάδας που από την αρχή της σεζόν παλεύει με τους δαίμονές της και μέχρι στιγμής είναι η μεγάλη ηττημένη. Ελπίδα υπάρχει αλλά αν η Ομόνοια δεν σοβαρευτεί και δεν της χαμογελάσει και λίγο η τύχη, σύντομα θα... πεθάνει και αυτή.