Ο ΠΑΟ των playoffs «διέλυσε» το θαύμα της κανονικής περιόδου!

Ο Αντώνης Καλκαβούρας σχολιάζει τα δύο πρώτα παιχνίδια της Μαδρίτης και τη δυναμική που δημιουργούν καθώς η σειρά μεταφέρεται στην Αθήνα για μίνιμουμ ένα ακόμη παιχνίδι κι επιχειρεί να απομονώσει το στοιχείο που δίνει ξεκάθαρο πλεονέκτημα στους «πράσινους».

Στον επαγγελματικό αθλητισμό και ειδικότερα στο υψηλότερο επίπεδο, είναι αλήθεια πολύ δύσκολο να ασχοληθείς περισσότερο με το δέντρο και να αφήσεις το δάσος. Κοινώς, στην περίπτωση μίας μάχης που ως έπαθλο έχει το εισιτήριο της πρόκρισης στο Final 4 της Euroleague – και ειδικότερα στην περίπτωση του Παναθηναϊκού που το κυνηγάει ανεπιτυχώς από το 2012 και μετά – το αποτέλεσμα είναι πολύ λογικό να έχει μεγαλύτερη αξία από τον τρόπο που προήλθε.

Για να μην μακρηγορούμε, λοιπόν, ο εξάστερος, που επιστρέφει στην Αθήνα υπό το βάρος του δυσβάσταχτου 0-2, το οποίο δεν έχει ανατραπεί ποτέ στα 10 χρόνια που εφαρμόζεται το σύστημα των best of five στα playoffs της Euroleague, βρίσκεται πλέον σε πολύ δύσκολη θέση και χρειάζεται μία υπέρβαση της υπέρβασης για να επιστρέψει στην Μαδρίτη και να απειλήσει την πρωταθλήτρια Ευρώπης με αποκλεισμό.

Αυτό λέει η κοινή λογική, που θέλει την πλειοψηφία των απανταχού φίλων της ομάδας να μην δίνει σοβαρές πιθανότητες ανατροπής. Αν θέλετε την άποψή μου, όμως, αν οι ίδιοι παίκτες δεν πιστέψουν ότι μπορούν να τα καταφέρουν, τότε το έργο θα τελειώσει από την Τρίτη (23/04, 21.00) με «σκούπισμα» (0-3 και συνολικά 0/8 από τα περυσινά playoffs κι εντεύθεν) και ο αρχικός ενθουσιασμός και οι βλέψεις για Final 4, θα μετατραπούν σε μία ακόμη παταγώδη αποτυχία στην post-season.

Kαι αναφέρομαι στους ίδιους τους παίκτες, γιατί αν υπάρχει ένας από το «πράσινο» στρατόπεδο που πρέπει να πιστεύει ακόμη στην πρόκριση, αυτός είναι ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε την ομάδα, που ενέπνευσε τους παίκτες και συνεισέφερε τα μέγιστα στην ολική επαναφορά στην κανονική περίοδο και την είσοδο στην 8άδα, όταν στο ξεκίνημα του 2ου γύρου, όλοι θεωρούσαν τον Παναθηναϊκό ξεγραμμένο.

Που λέτε, λοιπόν, δεν θα ήθελα να είμαι στην θέση του Ρικ Πιτίνο. Και ο λόγος είναι απλός. Ο άνθρωπος που άλλαξε προς το καλύτερο την αμυντική λειτουργία του «τριφυλλιού» και «κράτησε δύο φορές την Ρεάλ κάτω από τους 80 πόντους μέσα σε δύο μέρες εντός έδρας (είχε συμβεί άλλη μία φορά φέτος σε συνολικά 15 αγώνες στην κανονική περίοδο), είναι δεδομένο ότι τις ώρες που εσείς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, θα το φυσάει και δεν θα κρυώνει!

Σε καθένα από τα δύο ματς στo “WiZink Center”, το μεγάλο ατού της ελληνικής ομάδας ήταν ο τρόπος που αμύνθηκε και η επιτυχημένη αποστολή στο να βραχυκυκλώσει τον τρόπο ανάπτυξης της «βασίλισσας» και να σταματήσει το transition game. Τους βασικούς του στόχους δηλαδή, ο Παναθηναϊκός τους πέτυχε και το επίπεδο της αθλητικότητάς του δείχνει ότι μπορεί να καταφέρει και πάλι.

Σ' αυτό το επίπεδο, όμως, είναι μερικές λεπτομέρειες που το άθροισμά τους, κάνουν ουσιαστικά όλη την πρόκριση και τόσο στο Game 1, όσο και στο Game 2, οι πρωταθλητές υστέρησαν σε τομείς, που αποδείχτηκαν κάτι περισσότεροι από καθοριστικοί για το τελικό αποτέλεσμα. Με την αμυντική προσέγγιση να παίρνει κάτι περισσότερο από άριστα (από μ.ο. 91,9π. εντός έδρας, η Ρεάλ σκόραρε σχεδόν 15 πόντους λιγότερους κατά μ.ο. στα δύο πρώτα ματς), οι «πράσινοι» δεν μπορούσαν να πάρουν κάτι περισσότερο όταν:

Ο πολυτιμότερος παίκτης τους (Νικ Καλάθης) ήταν ο χειρότερος παίκτης και στα δύο ματς της Μαδρίτης, είχε 6/30 σουτ, δεν είχε το απαιτούμενο καθαρό μυαλό στο τελευταίο 4λεπτο του 1ου αγώνα και τελείωσε το 2ο χωρίς να πετύχει καλάθι (0/11 σουτ).

«Πέταξε στα σκουπίδια» την ολική επαναφορά από το -14 και δεν είχε την υπομονή να διαχειριστεί το +6, με το οποίο προηγήθηκε τέσσερα λεπτά πριν το τέλος του 1ου αγώνα.

Σουτάρει με 36% εντός πεδιάς στο 2ο ματς κι επιστρέφει στην Αθήνα με μέση παραγωγικότητα 67,5 πόντων, δηλαδή 12 λιγότερους απ' όσους πετύχαινε στην regular season.

Δεν εκμεταλλεύεται το υψηλό ποσοστό ευστοχίας στα τρίποντα (45% με 9/20) που είχε στο πρώτο ματς, το οποίο δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί κάθε βράδυ. Ειδικότερα εκτός έδρας.

Δεν έχει απάντηση στο inside game της Ρεάλ με τον Παπαγιάννη να μην αρπάζει τις ευκαιρίες και να έχει μ.ο. 2,0π. και 5,0 ριμπάουντ με ελάχιστη επιρροή σε άμυνα κι επίθεση.

Κατά την ταπεινή μου άποψη αυτή η Ρεάλ, χωρίς τον Γιουλ που της δίνει επιπλέον 11 πόντους και σχεδόν 5 ασίστ, είναι τρωτή και ειδικότερα από μία ομάδα που παίζει με τόσο μεγάλη ένταση στην άμυνα και έχει τα κορμιά για να ματσάρει την ενέργεια των Μαδριλένων. Το πρόβλημα του «τριφυλλιού» είναι ξεκάθαρα στην επίθεση και ίσως γι' αυτό ο δυστυχής κι απογοητευμένος Πιτίνο ευχήθηκε – έστω χαριτολογώντας – για μία έκτακτη μετεγγραφή από τους Ουόριορς.

Οι «πράσινοι» χρειάζονται καλύτερες επιλογές στην επίθεση κι ένα καλό παιχνίδι για να τους δώσει την απαραίτητη ώθηση για το 2-1. Ο κόσμος θα είναι εκεί και θα βάλει πλάτη. Αν βάλουν πλάτη και οι παίκτες και «αγοράσουν» το πλάνο του προπονητή τους, τότε το 2-2 δεν είναι τόσο μακριά όσο φαίνεται... Αρκεί να ανοίξει ο λογαριασμός την Τρίτη... Όχι τίποτε άλλο, αλλά αυτός ο Παναθηναϊκός που παρουσιάστηκε στην Καστίλλη δεν ήταν ο Παναθηναϊκός του Πιτίνο...