(KERKIDA RETRO) Κριστιάν Βιέρι: Αλητεία, "σακούλες" γκολ και σεξ πριν την προπόνηση

(KERKIDA RETRO) Κριστιάν Βιέρι: Αλητεία, "σακούλες" γκολ και σεξ πριν την προπόνηση

Ρετρό ιστορίες από την Κύπρο και τον διεθνή αθλητισμό...

Έπαιξε σε 13 διαφορετικές ομάδες. Σχεδόν σε όλες είχε το γκολ για πλάκα. Γοήτευε την μπάλα και την έστελνε στο τέρμα, ακριβώς όπως γοήτευε τις αμέτρητες γυναίκες της ζωής του. Ο Κριστιάν Βιέρι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους "αλήτες" στην ποδοσφαιρική σκηνή των 90s-00s. Εντός και εκτός γηπέδων.

Ιταλός, ευπαρουσίαστος και παικτούρα από τις λίγες, ο Βιέρι είχε το πακέτο για να κάνει και καριέρα και ζωή βγαλμένη από ταινία, και τα έκανε και τα δυο. Ένας πραγματικός killer ή bomber, καλύτερα, όπως ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του στην αυτοβιογραφία του ("Chiamatemi bomber" ο τίτλος της, δηλαδή "Να με αποκαλείτε bomber"). Αν παρακολουθούσες ποδόσφαιρο εκείνα τα χρόνια, δεν γίνεται να μην είχε το respect σου, είτε τον "πήγαινες", είτε όχι.

Η επαγγελματική του καριέρα ξεκινά από την Τορίνο το 1991. Πέρασε από 3-4 ομάδες μικρού και μεσαίου βεληνεκούς, πριν "προσγειωθεί" εκεί που ήταν αναπόφευκτο: Στην Γιούβε, το 1996-97. Θα κάνει μια καλή σεζόν και την επόμενη θα μπει στο αεροπλάνο για να ενταχθεί στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Εκεί πήγε μόνο για τα λεφτά όπως ομολόγησε κάμποσα χρόνια αργότερα, λέγοντας πως θα έπρεπε να είχε μείνει στην Γιουβέντους. Την επόμενη χρονιά επιστρέφει στην Ιταλία για την Λάτσιο. Ακολουθεί η Ίντερ όπου γιγαντώνει τον μύθο του με πάνω από 100 γκολ, φτιάχνοντας ένα ονειρεμένο δίδυμο με τον Ρονάλντο. Μετά Μίλαν, Μονακό, Σαμπντόρια, Αταλάντα, Φιορεντίνα και ξανά Αταλάντα, πριν ανακοινώσει το τέλος, τον Οκτώβριο του 2009.

Ιστορίες αμέτρητες, ακριβώς όπως τα γκολ του. Ακριβώς όπως και οι γυναίκες που πέρασαν απ' το κρεβάτι του... Ίσως από τις πιο χαρακτηριστικές είναι αυτή που περιγράφει ο ίδιος στην αυτοβιογραφία του... 

«Μια μέρα, μετά την προπόνηση της Ιντερ, βγήκα τελευταίος από την Pinetina... Βλέπω σε απόσταση 200 μέτρων, ένα αυτοκίνητο σταθμευμένο πλάι στον δρόμο. Επιβραδύνω, σταματάω, παρατηρώ και σκέφτομαι "κοίτα πόσο όμορφη είναι αυτή η μελαχρινή". Πλησίασα για να ρωτήσω αν χρειάζεται βοήθεια. Κατέβασε το παράθυρο, χαμογέλασε και μου είπε: "Γεια σου, είμαι μια θαυμάστριά σου, αν με ακολουθήσεις έχω ένα μικρό δώρο για σένα...". Εκτός από όμορφη, ήταν αποφασιστική και ο τόνος της φωνής της έβγαζε μια σιγουριά. Με ιντριγκάρει όλο αυτό και μπαίνω στο παιχνίδι. "Στις διαταγές σου αρχηγέ, σε ακολουθώ", της είπα και της κλέβω ένα χαμόγελο. Σταματήσαμε πιο κάτω, σε έναν χώρο που δεν υπήρχε ψυχή. Κατεβαίνει από το αυτοκίνητο της και μπαίνει στο δικό μου για να κάνει αυτό που μπορείτε να φανταστείτε. Όταν τελείωσε το όλο σκηνικό, σαν να μην είχε γίνει τίποτα, μου λέει: "Θα σε δω αύριο". Κι εγώ, σαν καλός bomber, τι θέλατε να απαντήσω; "Ναι αρχηγέ, στις διαταγές σου".

Από εκείνη την ημέρα για έξι χρόνια αυτό γινόταν σχεδόν καθημερινά. Ένα σταθερό ραντεβού, πριν την προπόνηση. Τώρα είναι εύκολο να μαντέψει κανείς γιατί όταν έμπαινα στην Pinetina είχα πάντα ένα μεγάλο χαμόγελο".

Nικόλας Γωγάκης

352