Ευτυχώς που δεν… το βρήκε

Γράφει ο Κυπριανός Κυριάκου

Όταν ανέλαβε την Ομόνοια πριν από περίπου ένα μήνα ο Γιάννης Αναστασίου έκανε δυο βασικά πράγματα.

Αρχικά, δούλεψε πολύ στο ψυχολογικό κομμάτι των ποδοσφαιριστών και έπειτα με βάση τη θέση που αγωνίζεται ο καθένας αποφάσιζε με ποιους θα ξεκινά και να τελειώνει τον εκάστοτε αγώνα. Φυσικά τεράστιο ρόλο σε αυτό έπαιζε και ο βαθμός ετοιμότητας του κάθε ποδοσφαιριστή.

Ο προκάτοχος του στον "πράσινο" πάγκο, Τσέντιλ Ρέικχνταλ, ο οποίος έφυγε πριν καλά καλά μάθει την Κύπρο, όλο το διάστημα που ήταν στην Ομόνοια είχε μια διαφορετική φιλοσοφία σε σχέση με τον Ελλαδίτη τεχνικό.

Πίστευε πως όλοι μπορεί να αγωνιστούν οπουδήποτε, και δεν σημαίνει ότι αν κάποιος έχει μάθει μια θέση δεν μπορεί να παίξει και σε κάποια άλλη. Ο ίδιος ο Νορβηγός μάλιστα είχε δηλώσει στον αγώνα που η Ομόνοια υποδέχτηκε τον Οθέλλο στο ΓΣΠ και έμελλε να είναι και ο τελευταίος του, πως ακόμα ψάχνεται με το σύστημα και τους ποδοσφαιριστές της εντεκάδας , εξου και επιλέγει να αγωνίζονται κάποιοι σε μη φυσική τους θέση. Ήταν πεπεισμένος μάλιστα,  ότι στη πορεία θα καταστάλαζε και θα έρχονταν και τα νικηφόρα αποτελέσματα με καλή παρουσία.

Κάνοντας τον απολογισμό της μετά-Νορβηγού εποχής, είναι ηλίου φαεινότερο πως αν κάποτε έβρισκε το σύστημα που θα αγωνίζεται η ομάδα και έμενε στο πάγκο της Ομόνοιας τελικά, μάλλον η ομάδα δεν θα έβλεπε τον πρωτοπόρο από κοντά… αλλά με τα κιάλια!

Δείτε SUPER MONDAY με Χρίστο Χαραλάμπους