Το σημείωμα του Σταύρου για τον ΚΟΜΠΙ

Ο συντάκτης του kerkida.net Σταύρος Παπαδημητρίου, θυμάται τα ξενύχτια για την πάρτη του Κόμπι Μπράιαντ, με αφορμή το θλιβέρο γεγονός του θανάτου του...

Ήταν Ιούνιος του 2000, περίοδος εξετάσεων στο σχολείο. Μαθητής Β' Γυμνασίου τότε, αλλά οι ανησυχίες μου ήταν εκτός σχολείου, έφταναν μέχρι το Λος Αντζελες. Θα τα καταφέρει αυτό το μπασκετικό φαινόμενο με το Νο.8 στην πλάτη να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή στους τελικούς του ΝΒΑ? Οι ώρες των τελικών ήταν (και είναι) βάρβαρες για εμάς στην Κύπρο (04:00 τα ξημερώματα), αλλά αυτό ήταν μια μικρή λεπτομέρεια μπροστά στην μεγάλη πρόκληση: Να δω ζωντανά τους πρώτους τελικούς του Νο.8....

Οι Λέικερς κέρδισαν με 4-2 τους Πέισερς, εγώ είδα και τους έξι τελικούς και τρεις φορές πήγα για εξετάσεις όντας αϋπνος. Η αύρα του, τα "χορευτικά" του εντός παρκέ και τρόπος που αντιμετώπιζε τις προκλήσεις απέναντι σε μεγαλύτερους και εμπειρότερους αντιπάλους με έκαναν να τον λατρέψω. Αυτόν (το No.8),τους Λέικερς, το ΝΒΑ αλλά και το μπάσκετ γενικότερα.

Από τότε τα χρόνια πέρασαν, το No.8 εδραιώθηκε ως κορυφαίος της λίγκας, πήρε κι άλλα πρωταθλήματα (τα παρακολούθησα και τα πανηγύρισα όλα) στην πορεία έγινε Nο.24, πηρε κι άλλα δακτυλίδια (τότε ήμουν φοιτητής, πολύ πιο εύκολο το ξενύχτι για χάρη του), στα τελειώματα αντιμετώπισε σοβαρούς τραυματισμούς αλλά παρέμεινε το ίδιο ανταγωνιστικός και παθιασμένος με την τελειότητα και τη νίκη, μέχρι το τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του (60 πόντοι με την Γιούτα).

Και φτάσαμε στην χθεσινή μέρα, την οποία λίγο πολύ έπρεπε να περιμένουμε. Με θόρυβο μπήκες στο ΝΒΑ, με θόρυβο αγωνίστηκες για 20 χρονια, με θόρυβο κατάφερες να γίνεις ο κορυφαίος της γενιάς σου, με θόρυβο κατάφερες να γίνεις εκ των κορυφαίων ever, με θόρυβο αποχώρησες απ'το μπάσκετ... Σιγά μην έφευγες απ την ζωή χωρίς θόρυβο...

RIP Νο.8, RIP Νο.24, RIP legend, RIP KOBE BRYANT...