O Νεϊμάρ κυνηγά την ευτυχία του...

Η εικόνα του στη ρεβάνς της Παρί Σεν Ζερμέν με τη Μπάγερν ήταν αντιπροσωπευτική της καριέρας του: κάνει καταπληκτικά πράγματα με την μπάλα, αλλά σχεδόν πάντα κάτι του λείπει για να ολοκληρωθεί – Το όνειρο του Νεϊμάρ είναι να πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ με την Παρί μα και να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο.

Tι του λείπει για να το πετύχει;

Ευτυχία. Την φέρνουν (και) τα λεφτά, προφανώς. Δεν είναι, όμως, μόνο αυτά, δεν είναι πάντα αυτά. Και στην περίπτωση του Βραζιλιάνου σαφώς το υπέρογκο συμβόλαιο που του προσέφεραν οι Γάλλοι για να τον κάνουν δικό της το καλοκαίρι του 2017 ήταν σίγουρα ένας παράγοντας (ο καθοριστικός;) στην απόφασή του να αφήσει τη Βαρκελώνη μετά από τέσσερα χρόνια. Δεν ήταν και λίγα 30 εκατομμύρια ευρώ καθαρά το χρόνο, προσθέστε το πριμ υπογραφής, βάλτε και τα χρήματα που πήρε ο πατέρας, τα μπόνους που υπήρχαν από χορηγίες και πόσα ακόμα που προέκυψαν από τα πετροδόλαρα του Νασέρ Ελ Κελαϊφί.

Ο Νεϊμάρ, λοιπόν, θέλησε να φύγει από τη Μπαρτσελόνα για να συνεχίσει την καριέρα του στην Παρί Σεν Ζερμέν επειδή ο γαλλικός σύλλογος του προσφέρει περισσότερα χρήματα. Ωστόσο, η μεταγραφή του δεν έγινε μόνο διότι εμφανίστηκε μια ομάδα ικανή να του προσφέρει ένα αδιανόητα παχυλό συμβόλαιο. Τα τέσσερα χρόνια που έμεινε στους Καταλανούς ο Νεϊμάρ έγινε από παίκτης… παικταράς. Ουδεμία αντίρρηση ότι στη Μπαρτσελόνα κατάφερε να εξελιχθεί και έχοντας στο πλάι του τον Λιονέλ Μέσι και τον Λουίς Σουάρες, να είναι μέρος της κορυφαίας επιθετικής τριπλέτας του κόσμου.

Υπήρχε, βέβαια, και ένα «αλλά»… Για όσους γνώριζαν την καθημερινότητα των «μπλαουγκράνα», ιδίως όμως για αυτούς που ήξεραν καλά τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή, ο Νεϊμάρ ουδέποτε ένιωσε ιδιαίτερα… άνετα δίπλα στον Μέσι. Δεν είναι εύκολο να συνυπάρχεις με τον κορυφαίο παίκτη του κόσμου, προφανώς είναι ακόμα δυσκολότερο να βρίσκεσαι στη σκιά του. Σε καμία περίπτωση οι σχέσεις των δύο ποδοσφαιριστών δεν ήταν κακές. Ίσα ίσα. Πριν αποκτηθεί ο Βραζιλιάνος, ο Μέσι ζητούσε επίμονα την απόκτηση του Σέρχιο Αγουέρο. Όταν η Μπαρτσελόνα προτίμησε τον Νεϊμάρ και ο ίδιος ο Αργεντινός έπρεπε να συμβιβαστεί με αυτόν για συμπαίκτη.

Μετά την πρώτη δύσκολη σεζόν (2013-14) του Νεϊμάρ στη Βαρκελώνη, που ολοκληρώθηκε με την απώλεια του πρωταθλήματος την τελευταία αγωνιστική με ήττα από την Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Βραζιλιάνος και ο Αργεντινός άρχισαν να κάνουν μια προσπάθεια για να έρθουν πιο κοντά. Όχι για να γίνουν κολλητοί (όπως συνέβη με τον Μέσι και τον Σουάρες), αλλά για να μπορούν να συνεργάζονται μέσα στο γήπεδο. Μαζί κατέκτησαν τίτλους, μαζί τους πανηγύρισαν, αλλά ο Μέσι ήταν αυτός που κατακτούσε τις ατομικές διακρίσεις. Κάτι τον «χαλούσε» τον Νεϊμάρ σε όλο αυτό…

Ίσως αυτός ήταν ένας από τους λόγους που ο Νεϊμάρ άρχισε να δουλεύει στο μυαλό του το ενδεχόμενο της αποχώρησης. Ίσως ούτε ο ίδιος περίμενε ότι αυτή θα μπορούσε να γίνει μετά από τέσσερα χρόνια. Στο μυαλό του ο Βραζιλιάνος σκεφτόταν μια άλλη ομάδα στην οποία ο ίδιος θα είναι ο σούπερ σταρ. Όχι μόνο αυτός ο οποίος θα αμείβεται καλύτερα από όλους τους άλλους, αλλά κυρίως αυτός που θα είναι ο αρχηγός, ο ηγέτης, ο καθοδηγητής…

Ο Βραζιλιάνος έκρινε τότε ότι, στα 25 του, ήταν η ώρα για να βγει από τη σκιά ενός άλλου ποδοσφαιριστή, ότι είναι προτιμότερο να ρισκάρει φεύγοντας από τη σιγουριά ενός μεγάλου ποδοσφαιρικού συλλόγου και να αποδείξει στον κόσμο του αθλήματος ότι έχει πολλά περισσότερα χαρίσματα από το να είναι συμπληρωματικός μιας τριπλέτας. Στο μυαλό του είχε πια «σφηνωθεί» η ιδέα ότι δεν μπορεί πια να παίζει ως ένας από τους τρεις, αλλά πρέπει να είναι μόνος του για να μεγαλουργήσει, ότι είχε έρθει η στιγμή για να κάνει το βήμα αυτό που θα μπορούσε να του εξασφαλίσει ατομική αναγνώριση.

Ήταν δεδομένο ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν η ώρα που ο Νεϊμάρ θα αναζητούσε πρωταγωνιστικό ρόλο. Στη Μπαρτσελόνα δεν μπορούσε να τον έχει. Με δεδομένο, επίσης, ότι είχε αρχίσει να δείχνει πως δεν ήταν πια ευτυχισμένος εκεί, δεν ευχαριστιόταν το ποδόσφαιρο όπως πριν, εκνευριζόταν για… ψύλλου πήδημα με συμπαίκτη του στην προπόνηση, ίσως ήταν καλύτερα που έφυγε τότε για να αναζητήσει αλλού την ποδοσφαιρική ευτυχία του. Γνωρίζοντας, φυσικά, ότι όπως και στη ζωή, έτσι και στο ποδόσφαιρο το κυνήγι της ευτυχίας είναι αέναο και κοπιαστικό… Aκόμα και όταν οι τραπεζικοί λογαριασμοί γεμίζουν με εκατομμύρια ευρώ…

Τι έχει κάνει τέσσερα χρόνια τώρα στην Παρί ο Νεϊμάρ; Όχι και πολλά πράγματα, θα μπορούσε κάποιος να απαντήσει. Τα πρωταθλήματα και τα κύπελλα Γαλλίας τα αφήνουμε στην άκρη, μόνο πέρυσι κατάφερε η ομάδα να πάει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και να τον χάσει. Και ποια ήταν η προσφορά του Βραζιλιάνου; Κάποιοι σχολιάζουν πως στη διάρκεια κάθε σεζόν παίζει καλά μια-δυο εβδομάδες, σαν να έχει μια… έκλαμψη και κατά τα άλλα κινείται σε μέτριες, για αυτό που μπορεί να κάνει, εμφανίσεις. 

Στα δύο φετινά παιχνίδια με τη Μπάγερν ο Νεϊμάρ ήταν εξαιρετικός. Συνολικά οι εμφανίσεις του τόσο στο Μόναχο όσο και στο Παρίσι ήταν οι καλύτερες που έχουμε δει από αυτόν εδώ και πολύ καιρό. Ήταν, βέβαια, άτυχος. Ειδικά με τα τρία δοκάρια στη ρεβάνς. Και η αναμέτρηση του Παρισιού ήταν σαν την εικόνα της καριέρας του ως τώρα: μπορεί να κάνει καταπληκτικά πράγματα με τη μπάλα, όλοι το αναγνωρίζουν, αλλά σχεδόν πάντα σαν κάτι να του λείπει για να ολοκληρωθεί! 

Έχει αδικήσει και ο ίδιος τον εαυτό του πολλές φορές. Απίστευτο ταλέντο, μοναδική ποιότητα. Μα είχε και μεγάλα χρονικά διαστήματα που… έπεφτε. Ταλαιπωρήθηκε και από τραυματισμούς, κυρίως στο δεύτερο μισό κάθε σεζόν. Τα τελευταία χρόνια έχει κάνει μερικά σπουδαία παιχνίδια στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά φαίνεται να του λείπει ακόμα και τώρα η σωστή νοοτροπία. Δεν είναι δυνατόν να γίνονται είδηση κάθε χρόνο τα καμώματά του όταν θέλει να φύγει για την πατρίδα του για το καρναβάλι ή για να είναι παρών στο πάρτι γενεθλίων της αδερφής του. 

Μετά το τέλος της ρεβάνς με τη Μπάγερν, μετά την πρόκριση στα ημιτελικά της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, σχεδόν έβαλε τα κλάματα. Σαν να μην μπορούσε να το πιστέψει. Πήρε το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη, χωρίς όμως να καταφέρει να σκοράρει, και μετά μίλησε για τα όνειρά του.

«Είναι μεγάλα» είπε. Συμπλήρωσε πως είναι πολύ χαρούμενος και θα μείνει στην Παρί. Συνεχίζοντας εκεί, πιο ώριμος ως παίκτης και ως άνθρωπος, να κυνηγά την ευτυχία και την εκπλήρωση των ονείρων του. Και την δικαίωση της απόφασής του να φύγει από τη Μπαρτσελόνα.