Οι 11 λόγοι που οδήγησαν την ΑΕΛ στη Super League 2

Οι «βυσσινί» ήπιαν από το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού και ας προσπαθήσουμε να αναζητήσουμε πώς και γιατί έφτασαν στη Λάρισα σε αυτό το σημείο.

Από το πικρό ποτήρι του υποβιβασμού ήπιε η ΑΕΛ, καθώς η ήττα του Σαββάτου (8/5) στο Βόλο από την ομώνυμη ομάδα (3-1) έστειλε τους «βυσσινί» στη Super League 2, μία αγωνιστική πριν το φινάλε της σεζόν. Στον κάμπο, όπως διατυπώθηκε και χθες με τη γραπτή δήλωση του Αλέξη Κούγια, θεωρούν πως ακόμη δεν έχουν πέσει, όμως ότι και αν συμβεί πλέον θα έγκεινται στο εξωαγωνιστικό σκέλος.
 
Η ομάδα τερμάτισε τελευταία και αν αναζητήσουμε το πώς έφτασε ως εδώ, το συμπέρασμα που προκύπτει δείχνει πως το «πρόβλημα» έγκεινται κυρίως στα όσα την... ταλαιπώρησαν εκτός των τεσσάρων γραμμών. Εδώ και χρόνια στη Λάρισα οι προβολείς στρέφονται σε δεκάδες ζητήματα που δεν αφορούν την μπάλα και υπήρξαν «κανόνες» (σ.σ. αλλαγές προπονητών, πολλές μεταγταφές κτλ) που στο φινάλε της κάθε χρονιάς... κρύβονταν κάτω από το χαλί λόγω της «σωτηρίας» που επιτυγχάνονταν. Φέτος όμως «κόστισαν» αρκιβά. 
 
 1)13 αλλαγές προπονητών από το 2016 που επέστρεψε στα «σαλόνια»

Πάνω που με τον Μιχάλη Γρηγορίου η ΑΕΛ πήγε να βρει μία «ηρεμία» στον πάγκο της, άρχισε φέτος ξανά να αλλάζει προπονητές σαν τα... πουκάμισα. Ο Μιχάλης Ζιώγας που θα την κοουτσάρει στο φινάλε της σεζόν θα είναι ο 4ος στη σεζόν και έτσι στον κάμπο επανήλθαν στις παλιές καλές συνθήκες.

Ο πάγκος των «βυσσινί» είναι κάτι... περισσότερο από ηλεκτρικός, αφού από το καλοκαίρι του 2016  που επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία προχώρησαν σε 13 αλλαγές προπονητών, μόνιμων ή και υπηρεσιακών. Μάλιστα ορισμένοι (π.χ. Φέστα) πέρασαν δις, αλλά 13 αλλαγές σε 5 σεζόν είναι πάρα μα πάρα πολλές. Στις 24 Νοεμβρίου παρουσιάστηκε ο Αλέκος Τάτσης και ο ισχυρός άνδρας της ομάδας Αλέξης Κούγιας δήλωσε πως «τον πήραμε για να βγει η ομάδα στην Ευρώπη». Ο 49χρονος απομακρύνθηκε 2 μήνες μετά.  
 
2)Οχι 20 ή 30, αλλά 49 μεταγραφές σε 2 χρόνια

Σα να μην έφταναν οι συνεχές αλλαγές στον πάγκο, κάτι ανάλογο παρατηρούνταν και σε κάθε μεταγραφική περίοδο. Ομως δεν γίνεται συνεχώς να ξηλώνεις τα πάντα στο ρόστερ, από καλοκαίρι σε Γενάρη και «ανάποδα». Ωστόσο η ΑΕΛ, ως επί το πλείστον, το έπραττε. Είναι χαρακτηριστικό πως από το καλοκαίρι του 2019 μέχρι και σήμερα, δηλαδή σε 2 χρόνια, έκανε 49 μεταγραφές, χωρίς να υπολογίζονται οι νεαροί που έγιναν επαγγελματίες. Οι 15 από τους 49 αυτούς παίκτες έκατσαν μόλις 6 μήνες, ενώ μόλις 5 από το υπάρχων ρόστερ (Ζίζιτς, Μιλοσάβλιεβιτς, Πινακάς, Μπέρτος, Νούνιτς) βρίσκονται για μίνιμουμ 2 χρόνια σερί στον κάμπο.
 
Υπό αυτές τις συνθήκες μία ομάδα δεν μπορεί να αποκτήσει «χημεία» και να δημιουργηθεί ένας σταθερός «κορμός». Στην τελευταία μεταγραφική περίοδο για παράδειγμα αποκτήθηκαν 11 παίκτες και οι περισσότεροι έγιναν αμέσως βασικοί. 
 
 3)Μία φεύγεις, μία μένεις, μία παίζεις, μία ξαναφεύγεις 

Στην ΑΕΛ τα τελευταία χρόνια ποτέ κανείς δεν είχε εξασφαλισμένη θέση στην ομάδα. Θα πείτε λογικά, αφού πάντα πρέπει παίζει ο καλύτερος. Ωστόσο δεν αναφερόμαστε σε «καθαρά» αγωνιστικό επίπεδο, αλλά κατά τη διάρκεια της χρονιάς για διάφορους λόγους αρκετοί ποδοσφαιριστές έμπαιναν στο «ψυγείο»,έβγαιναν, γίνονταν βασικοί και κάποια στιγμή... έφευγαν ή τίθονταν ξανά στο περιθώριο. Ολα αυτά μπορούσαν να συμβούν σε διάστημα λίγων μόνο ημερών. Μόνο φέτος κάτι αντίστοιχο παρατηρήθηκε με τους Μπάγιτς, Μιχαήλ, Τρούγιτς, Σπαρβ, Μιλοσάβλιεβιτς (φωτό), Μουκάντζο, Τσόσιτς και Μπεν Χατίρα.  Απαντες, έστω και για λίγο, τέθηκαν για κάποιο διάστημα εκτός πλάνων, ορισμένοι παραμένουν ακόμη, κάποιοι επανήλθαν ή και αποτέλεσαν παρελθόν.
 
Τα παραπάνω ίσχυαν και για τους προπονητές. Π.χ. φέτος, στη χρονιά δηλαδή που υποβιβάστηκε η ομάδα, στις 17 Ιανουαρίου έγινε επίσημα γνωστό πως ο Γιάννης Τάτσης υπέβαλε την παραίτησή του αλλά ο Αλέξης Κούγιας δεν την έκανε δεκτή, τον στήριξε και αποφασίστηκε τότε να φύγουν, όπως και συνέβη, 4 παίκτες (Πλατέλλας, Τρούγιτς, Γιουνές, Φιλίπ). Μόλις 3 ημέρες μετά ο 49χρονος αποτέλεσε παρελθόν από τον «βυσσινί» πάγκο. 

 4)Επηρεάζονταν τα αποδυτήρια 

Το προηγούμενο εύλογα προκαλούσε αναστάτωση στα αποδυτήρια. Μία ομάδα είναι «ζωντανός οργανισμός», δεν παίζεις football maager. Οι παίκτες γνώριζαν πως ένα λάθος μπορεί να τους στείλει στην εξέδρα και δημιουργούνταν πίεση. Πόσο δε όταν κατά καιρούς υπήρχαν δημόσιες τοποθετήσεις του Αλέξη Κούγια ή της ΑΕΛ ως ΠΑΕ εναντίον τους, ενώ οι περισσότεροι, κυρίως οι ξένοι, έφυγαν ως επί το πλείστον με «βαρύς» χαρακτηρισμούς.Ολα τα παραπάνω μαθαίνονται, συνομιλούσαν με συμπατριώτες τους και υπήρχε καχυποψία.
 
Οι «βυσσινί» σταδιακά αποκτούσαν «κακό» όνομα στην εκτός των συνόρων αγορά, ενώ με δεκάδες πρώην προπονητές και παίκτες τους οδηγήθηκαν στα δικαστήρια για να λύσουν εκεί τις οικονομικές τους διαφορές. Πάντως, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, σχεδόν με άπαντες βρέθηκε ένα συμβιβασμός.  Πάντως η λέξη «ηρεμία» είναι άγνωστη στα αποδυτήρια. 
 
 5)Δημόσιο «κατηγορώ» σε προπονητές και παίκτες

Σε συνέχεια του παραπάνω, αλλά με ξεχωριστή σημασία. Ο εκάστοτε ισχυρός άνδρας κάθε ομάδας έχει, φυσικά, το αναφέρετο δικαίωμα να εκφέρει άποψη για την κατάσταση του ποδοσφαιρικού του τμήματος. Στην ΑΕΛ όμως σχεδόν πάντα μετά από κάθε ματς ο Αλέξης Κούγιας προχωρούσε σε κριτική των αγώνων και ορισμένες φορές αναφέρονταν σε προσωπικό επίπεδο σε συγκεκριμένους ποδοσφαιριστές ή  προπονητές του. Οταν λοιπόν ένας μεγαλομέτοχος κριτικάρει δημόσια είναι  «θέμα» και φυσικά δημιουργείται αναστάτωση.
 
Μάλιστα δεν υπήρχε ξεκάθαρη θέση, αλλά παρατηρούνταν λίγο από όλα τα προηγούμενα. Π.χ. στις 22 Νοεμβρίου, μετά την ήττα από την ΑΕΚ, με δήλωσή του είχε αφήσει αιχμές για το κοουτσάρισμα του Μιχάλη Γρηγορίου που παραιτήθηκε αμέσως και είχε πει ότι «στον πάγκο υπήρχαν ο καλύτερος στόπερ μας ο Ζίζιτς, ο διεθνής με την Εθνική Αιγύπτου αμυντικός χαφ Γκαζαλ και ο διεθνής με την Εθνική Κύπρου Γιάννης Κωστή, που είναι κανονικό χαφ. Πόσο πρέπει να ξεζουμιστούν ο Ντουρμισάι και ο Πλατέλλας και για ποιο λόγο ακριβοπληρώνουμε τον πρώτο σκόρερ του ελληνικού πρωταθλήματος πριν 2 χρόνια τον Γιουνές και τον Τρούγιτς της πρωταθλήτριας Ουγγαρίας Ντέμπρετσεν;». Μερικές εβδομάδες μετά αποχώρησαν ως «αποτυχημένοι» οι Γκαζάλ, Κωστή, Γιουνές (φωτό), Τρούγιτς, που τους χαρακτήριζε πια «παλτά του Γρηγορίου»! 

 6)Στο Βόλο έλειπαν οι πιο έμπειροι

Λόγω του «μπες/βγες» η ΑΕΛ πήγε το Σάββατο στο Βόλο να παίξει την κατηγορία της χωρίς τους κατά τεκμήριο πιο έμπειρους ποδοσφαιριστές της, τους Σπαρβ και Μπεν Χατίρα. Και άλλοι παίκτες (π.χ. Ντουρμισάι, Μπέρτος, Τσόσιτς κτλ) έχουν παραστάσεις, αλλά οι δυο λογίζονται επί χάρτου ως οι πλέον «μπαρουτοκαπνισμένοι». Ωστόσο αμφότεροι ήταν εκτός πλάνων. Ο Φιλανδός ναι μεν ταλαιπωρείται και από τραυματισμό αλλά από καιρό δεν υπολογίζεται, ενώ ο Τυνήσιος τέθηκε στο περιθώριο επειδή μετέβη το Πάσχα στη Γερμανία, παρότι μετά την ήττα από τον ΟΦΗ μειώθηκαν οι ημέρες της άδειας.
 
Για την οικονομία της κουβέντας να ειπωθεί πως όντως υπέπεσε σε παράπτωμα,  αλλά οι «βυσσινί» ήθελαν ηρεμία ύστερα από το αποτέλεσμα με τους Κρητικούς και η απόφαση για σερί προπονήσεις μόνο καλό δεν έκανε. Δηλαδή η προπόνηση της Μεγάλης Πέμπτης θα έκρινε τη «μάχη» της παραμονής; Η ουσία είναι πως οι έμπειροι έμειναν εκτός, αφού ο Σπαρβ ως προσωπικότητα θα μπορούσε να βοηθήσει εντός των αποδυτηρίων. Είναι ο αρχηγός της Εθνικής Φινλανδίας. Ακόμη και ο Μιχαήλ (φωτό) ήταν απώλεια στα play out. Πρόκειται για παίκτη με 11 σεζόν στη μεγάλη κατηγορία.

 7)Μηδέν συσπείρωση 

Η ΑΕΛ είναι μία μεγάλη ομάδα με τίτλους και πολύ κόσμο που την ακολουθεί. Τα τελευταία χρόνια όμως αποξενώθηκε από τον κόσμο της και την τοπική κοινωνία. Οι «βυσσινί» από κομμάτι της πόλης και ευρύτερα της Θεσσαλίας, μετατράπηκαν σε κάτι ξένο. Ακόμη και όταν πήγαιναν καλά όπως τη σεζόν 2017/18 που έφτασαν ως τα ημιτελικά του Κυπέλλου ή πέρσι που στα μισά της χρονιάς είχαν εδραιωθεί ψηλά, το AEL Fc Arena ήταν «κρύο». Οι φίλαθλοι γύρισαν την πλάτη τους σε εκείνη, όχι πώς δεν ασχολούνταν, αλλά η κόντρα μεγάλης μερίδας τους με τη διοίκηση και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί που «εκτοξεύονταν», εκατέρωθεν, οδήγησαν σε μηδενική συσπείρωση.
 
Υπό άλλες συνθήκες πριν το ματς με τον ΟΦΗ θα ήταν χιλιάδες κόσμου στο ξενοδοχείο της ομάδας ώστε να «ντοπάρουν» τους παίκτες και άλλοι τόσοι έξω από το Αλκαζάρ. Ο Φέστα και οι ποδοσφαιριστές του έδειχναν ορισμένες φορές τόσο μόνοι. 

 8)Σε... πόλεμο με όλους 

Ευρύτερα η ΑΕΛ έδειχνε να βρίσκεται σε έναν «πόλεμο». Συνεχώς. Με εκατοντάδες «εχθρούς». Αλλες ομάδες, προπονητές, παίκτες, φιλάθλους, αρχές, δικαστές, διαιτητές, μάνατζερ κ.ο.κ. Πάντα κάποιος έφταιγε που ήρθε η εκάστοτε ήττα ή που κέρδισε κάποια άλλη άμεση ανταγωνίστρια ομάδα. Οπου πήγαινε να παίξει προκαλούνταν εντάσεις και τα βλέμματα στρέφονταν εκτός των εντός γηπέδου τεκταινόμενα. Είναι δυνατόν να μην επηρεάζεται το ποδοσφαιρικό τμήμα; Απαντες βρίσκονταν στο «στόχαστρο». Σίγουρα άνθρωποι είμαστε, μπάλα είναι, κάποια στιγμή όλοι όσοι εμπλέκονται ενεργά (παράγοντες, προπονητές, παίκτες κτλ) έχουν εκτροχιαστεί στη ζωή τους. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση αυτός ήταν ο κανόνας. Και με συνεχείς ανακοινώσεις το κλίμα «πυροδοτούνταν» καθημερινά.  
 
 9)Δεν υπήρξε αντί-Μάρκου 

Βέβαια για να οδηγηθεί μία ομάδα στον υποβιβασμό ευθύνονται και οι παίκτες, αλλά και οι προπονητές που βρέθηκαν κατά τη διάρκεια της χρονιάς. Ουδείς είναι άμοιρος των ευθυνών του, αλλά τα παραπάνω αποτυπώνουν πως τα όσα συνέβαιναν σε εξωαγωνιστικό επίπεδο δεν επέτρεπαν στο ποδοσφαιρικό τμήμα να λειτουργήσει κανονικά, οπότε και δεν μπορεί να κριθεί σε απόλυτο βαθμό. Πώς μπορείς να κατηγορήσεις έναν εργαζόμενο στα ΕΛΤΑ ότι άργησε να παραδώσει τα γράμματα, όταν αντί για μηχανάκι ώστε να μετακινείται του παραχωρείς ποδήλατο; Θα αργήσει. Λογικό είναι.
 
Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί πως κομβική ημέρα για την  «κατηφόρα» που πήρε η ΑΕΛ ήταν η 13η Δεκεμβρίου, όταν και παραιτήθηκε ο Σωτήρης Μάρκου. Η απουσία του σε οργανωτικό/λειτουργικό/επικοινωνιακό επίπεδο ήταν εμφανής. Από τα «βυσσινί» δρώμενα έλειψε ένας άνθρωπος που έλυνε πολλά προβλήματα από τα δεκάδες που καθημερινά δημιουργούνται εντός ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού. 
 
10) Ευθύνονται και οι παίκτες

Αλλά αν μείνουμε στο «καθαρά» αγωνιστικό σκέλος, θα δούμε πως στο φινάλε η ΑΕΛ προσπάθησε να ανατρέψει τα εις βάρος της δεδομένα. Ομως στα παιχνίδια με Λαμία, ΟΦΗ, Βόλο συγκέντρωσε μόλις 1 βαθμό και έπεσε μαθηματικά. Τότε αποτυπώθηκε πως πολλοί της παίκτες δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν. Οι Ντουρμισάι (πρωτίστως), Ακούνια ήταν στο τέλος οι μόνες αξιόπιστες επιθετικές λύσεις, καθώς ο Μουκάντζο (φωτό) δεν έχει ακόμη βρει δίχτυα στην εν Ελλάδι καριέρα του, ενώ ο Πινακάς παραμένει «άσφαιρος» για 2 και πλέον μήνες. Ο Κολομπίνο δεν είχε back up στο «6» ώστε να πάρει ανάσες, ενώ ο Μιλοσάβλιεβιτς των 9 γκολ της περσινής χρονιάς, δεν έχει σκοράρει στην τρέχουσα.
 
Ευρύτερα οι «βυσσινί» σαν κάπου να...έμειναν από δυνάμεις, αφού την υπερπροσπάθεια των 5,5 εβδομάδων (από τέλη Φλεβάρη μέχρι αρχές Απρίλη) όπου έκαναν 4 νίκες σε 7 αγώνες (4-1-2), διαδέχθηκε μία «καθίζηση» και αποτυπώθηκε πως δεν διέθετε λύσεις. Π.χ. τα 6 μπακ της από τον Γενάρη και μετά «προσέφεραν» επιθετικά μόνο 3 ασίστ, όλες του Γιακιμόφσκι (μαζί με το αυτογκόλ του Επασί στη Λαμία μετά από δικό του κόρνερ). 

11) «Μαύρη τρύπα» το Αλκαζάρ

Για φινάλε μπορεί να ειπωθεί, εκ των υστέρων βέβαια, πως αποδείχθηκε λάθος η επιστροφή των «βυσσινί» στο Αλκαζάρ. Βέβαια η συγκεκριμένη απόφαση πάρθηκε και με οικονομικά κριτήρια που στις δύσκολες εποχές που βιώνουμε είναι απολύτως σεβαστά, ωστόσο η αλλαγή έδρας όχι μόνο δεν ωφέλησε την ΑΕΛ αλλά ήταν και η «μαύρη τρύπα» της. Σε 15 εκεί παιχνίδια της στο πρωτάθλημα μετρά ρεκόρ 1-6-8 και η «φτωχή» εντός έδρας βαθμολογική της συγκομιδή είναι από τους κύριους λόγους που τερμάτισε τελευταία στη σεζόν.