Σωτήρης Νίνης: Αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου

Σωτήρης Νίνης: Αυτή είναι η ιστορία της ζωής μου

Ο Σωτήρης Νινής αποκαλύπτει όλες τις άγνωστες λεπτομέρειες της ζωής του. Τα παιδικά χρόνια σε Κυψέλη, Ν. Ιωνία, τα απανωτά σοκ στον Παναθηναϊκό, οι κοιλιακοί, οι προπονητές και η συνύπαρξη με παίκτες μύθους όπως ο Ζιλμπέρτο, ο Σισέ και ο Λέτο για τον οποίο απορούσε που δεν έπαιζε στην Μπαρτσελόνα.

2006-07, Η ΧΡΟΝΙΑ-ΟΡΟΣΗΜΟ

Αρχίζω τη σεζόν στην ομάδα Νέων, πάλι με προπονητή τον Κώστα Ταράση. Στην ανδρική ομάδα είναι ο Χανς Μπάκε που όμως φεύγει γρήγορα και αναλαμβάνει ο Βίκτορ Μουνιόθ.

Όποτε εμείς παίζαμε στην Παιανία, τόσο ο προπονητής όσο και οι παίκτες των Ανδρών έρχονταν και μας έβλεπαν. Όπως και ο Μαλεζάνι, έτσι και ο Μουνιόθ μάς κάλεσε για προπονήσεις όταν έλειπαν οι διεθνείς.

Κάποια στιγμή, χωρίς εγώ να το ξέρω, τον Νοέμβριο με ζητάει στην αποστολή για ένα ματς Κυπέλλου, αλλά του εξηγούν πως αυτό δεν γίνεται γιατί είμαι ακόμα ερασιτέχνης, δεν έχω υπογράψει συμβόλαιο και αυτό είναι αντίθετο με την πολιτική του συλλόγου, που έκανε επαγγελματίες τους παίκτες που επέλεγε, στα 18 τους.

Παρ’ όλα αυτά, συνέχισα να καλούμαι σε προπονήσεις της αντρικής ομάδας και τον Δεκέμβριο, ο Ταράσης μάς λέει στα αποδυτήρια ότι κάποια παιδιά της ομάδας Νέων θα υπογράψουν συμβόλαιο νωρίτερα, γιατί έχουν αφήσει καλές εντυπώσεις.

Λέει δύο ονόματα, παιδιά κοντά στα 18, και μετά λέει το όνομά μου. Μένω ακίνητος! Παγώνω! Όλοι γυρνούν και με κοιτάνε γιατί είμαι ο μικρότερος. Είχα τεράστια χαρά αλλά και έκπληξη. Και, φυσικά, άγχος.

Μίλησα με τους γονείς μου, που δεν τους είχαν ειδοποιήσει. Από μένα το έμαθαν. Ο κόουτς μού είπε την άλλη μέρα να πάω με τον πατέρα μου στα γραφεία για να υπογράψω.

Αυτό έγινε 21 Δεκεμβρίου. Εκεί μου ανακοινώνουν ότι αρχίζω προπονήσεις με την πρώτη ομάδα για το επόμενο διάστημα, καθώς υπάρχουν τραυματισμοί και ο προπονητής θέλει να δουλέψει μέσα στις γιορτές.

Τότε κατάλαβα πόσο σημαντικά ήταν τα λόγια του Μουνιόθ, λίγο καιρό πριν, στα τέλη Νοεμβρίου. Με είχε κρατήσει μετά από μια προπόνηση και μου είχε πει ότι του αρέσω πολύ σαν παίκτης, ότι κάνω αυτά που θέλει στο τακτικό κομμάτι και να συνεχίσω έτσι.

Πράγματι, κάνουμε μια μίνι προετοιμασία Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά και φτάνουμε στις 6 Ιανουαρίου, παραμονή του ματς με το Αιγάλεω.

Εγώ θεωρώ ότι απλά είμαι ένας παίκτης βοηθητικός για τις προπονήσεις. Βλέπω, όμως, ότι είμαι στην αποστολή. Παθαίνω ένα ακόμα σοκ.

Ακολουθώ το πρόγραμμα της πρώτης ομάδας κανονικά. Προπόνηση, φαγητό, ξενοδοχείο, όλα. Στο δωμάτιο έμεινα μόνος μου, παίρνω ρούχα και το μεσημέρι με ειδοποιούν ότι με θέλει ο προπονητής στο γραφείο του.

Ο διάλογος, έχει περίπου ως εξής:

-Κάτσε. Πώς είσαι;

-Πολύ καλά.

-Είσαι χαρούμενος που είσαι στην αποστολή;

-Ναι, φυσικά.

-Ξέρεις, είναι πολύ σημαντικό που είσαι εδώ σ’ αυτή την ηλικία και έχεις αυτή την εμπειρία.

-Το ξέρω και το εκτιμώ αφάνταστα.

-Φαντάζομαι, θα ήθελες να παίξεις έστω και λίγο.

-Εννοείται! Αλλά και μόνο που είμαι εδώ μου φτάνει.

-Έχεις δουλέψει πολύ καλά πάντως. Και κάνεις αυτά που θέλω. Γι’ αυτό να ξέρεις ότι θα σε ξεκινήσω.

Νέο σοκ! Για να πω την αλήθεια, δεν το έπιασα με την πρώτη, γιατί μιλούσε αγγλικά με ισπανική προφορά και πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα μέχρι να το συνειδητοποιήσω.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ «ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΙΝΗΣ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ» ΣΤΟ ATHLETESTORIES.GR

gazzetta.gr