Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται (κανονικά) εξτρέμ

Η αναιμική μεσοεπιθετικά εικόνα του Παναθηναϊκού στο φιλικό με την Αλκμάαρ, το ποιοτικό εύρος του συγκεκριμένου ρόστερ που έχει "ταβάνι" και η ανάγκη για την απόκτηση πάνω απ’ όλα κανονικών wingers που να μπορούν να περάσουν έναν αντίπαλο.

Δεν είναι εποχή, ούτε για "γκρίνιες", ούτε για "μουρμούρες", αλλά είναι τόση η "μιζέρια" που μάζεψε πάνω της αυτή η ομάδα, ιδίως απ’ την περσινή σεζόν, που ήδη χάνεται η... μπάλα στα πέριξ.

Εννοείται πως σε κανέναν δεν αρέσει να βλέπει τον Παναθηναϊκό να δέχεται τρία γκολ σε φιλικό, ακόμη κι είναι σε ματς με μία απ’ τις πιο ποιοτικές ομάδες της περσινής Eredivisie, την Αλκμάαρ, η οποία εξελίσσεται και μεγαλώνει διαρκώς σαν οργανισμός στην Ολλανδία τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνοι, τα πόδια των περισσότερων είναι ακόμη "βαριά", οι Ολλανδοί ήταν πιο έτοιμοι (κλασική καλοκαιρινή... δικαιολογία μετά από ήττα, αλλά και πραγματικότητα απ’ την άλλη, πέμπτο φιλικό τους ήταν), η τακτική προσέγγιση και η κεντρική φιλοσοφία της ομάδας τώρα αρχίζει να δουλεύεται, όμως υπάρχουν και πολλά "αλλά".

Το μεγαλύτερο όλων είναι πως το ποιοτικό εύρος του συγκεκριμένου δυναμικού έχει "ταβάνι" σε ορισμένες θέσεις και σε ορισμένους παίκτες. Κι αν ο Παναθηναϊκός θέλει να κάνει κάτι (πολύ) καλύτερο απ’ την περσινή "καμένη" -σε όλα τα επίπεδα- χρονιά του, θα πρέπει να το "τρέξει" λίγο περισσότερο το πράγμα στο μεταγραφικό. Και παράλληλα, να αρχίσουν να ξεχωρίζουν σιγά-σιγά εκείνοι που ΔΕΝ μπορούν.

Όσο κι αν προσπαθεί να τους "ξεζουμίσει" ο Γιοβάνοβιτς -όντας απόλυτα δίκαιος έως τώρα- αρκετοί δεν είναι απλά για το επίπεδο του Παναθηναϊκού.

Δεν είναι καλά ο Μαουρίσιο και ο "Βίγια"
Δύο ήταν τα μεγαλύτερα προβλήματα των πράσινων, ιδίως στο πρώτο 45λεπτο, όπου η εικόνα ήταν πολύ κακή ως το 30’-35’. Όχι ότι μετά έγινε καμία... μεταμόρφωση, αλλά τουλάχιστον μετά το διάλειμμα για να πιουν νερό οι παίκτες και τις οδηγίες που έδωσε ο Γιοβάνοβιτς, "μαζεύτηκε" κάπως το πράγμα:

Νούμερο ένα "θέμα" η αδυναμία του Παναθηναϊκού να κρατήσει μπάλα, διότι τόσο ο Μαουρίσιο, όσο κι ο Βιγιαφάνιες δείχνουν πως δεν είναι ακόμη καλά. Από πλευράς τρεξιμάτων, έντασης, αναπνοών... Δεν μπορούν να ακολουθήσουν υψηλό τέμπο κι αυτό δείχνει λίγο ανησυχητικό.

Γιατί δεν έχει αντίστοιχους παίκτες ο Παναθηναϊκός όσον αφορά την ποιότητα, τις αποφάσεις και την οξυδέρκεια μέσα στο γήπεδο, όμως θα πρέπει κι εκείνοι να βγάλουν μεγαλύτερη ένταση. Με τους δύο Λάτιν σε χαμηλές στροφές, ο Αλεξανδρόπουλος έτρεχε για να καλύψει όλες τις "τρύπες", οι αποστάσεις ήταν πάρα πολύ μεγάλες και ο Μακέντα πλήρως "ακίνδυνος" κι "απενεργοποιημένος", αφού δεν πήρε ούτε μία μπάλα έστω για να "φτιάξει" μόνος του μία φάση.

Τίποτα, ζερό, νάδα, μηδέν σε τελικές, σε συνεργασίες, σε "απειλή". Δεν... τσαλαπατήθηκε ούτε χιλιοστό από το χορτάρι στην περιοχή της Αλκμάαρ από πόδι ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού μέχρι το 66’ και το σουτ του Καρλίτος!

Έναν εξτρέμ που να περνάει αντίπαλο ρε παιδιά…
Δεύτερο μεγάλο πρόβλημα, τα εξτρέμ. Θα πει κανείς "...εδώ φίλε έφαγε τρία γκολ, τα εξτρέμ κοιτάς εσύ;". Ναι, τα εξτρέμ κοιτάω, διότι αυτό είναι το μεγαλύτερο "βάσανο" του Παναθηναϊκού. Το γεγονός ότι δεν παίρνει (σχεδόν) το παραμικρό από τους ακραίους επιθετικούς του.

Όχι συνεργασίες και τριγωνάκια με τους μπακ, αλλά ούτε... παίκτη δεν μπορούν να περάσουν στο ένας με έναν οι τωρινοί wingers των "πράσινων". Το κάνει ως ένα βαθμό μόνο ο Χατζηγιοβάνης (απ’ το τωρινό ρόστερ, ξαναλέω), αλλά κι αυτός στις τελικές επιλογές του ξεχειλίζει τις περισσότερες φορές από... επιπολαιότητα. Και να ήταν μόνο εκεί...

Ο αριστεροπόδαρος στόπερ θα έρθει κάποια στιγμή τις επόμενες ημέρες και η άμυνα θα σουλουπωθεί. Το σκορ άλλωστε απόψε, "άνοιξε" όταν χαλάρωσε όλο το γήπεδο στο τελευταίο δεκάλεπτο και είχαν βγει σχεδόν όλοι οι έμπειροι απ’ τη μέση και πίσω.

Αυτό που "φωνάζει", ωστόσο, από πολύ μακριά είναι ότι ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ποιοτική ενίσχυση μεσοεπιθετικά. Και πάνω απ’ όλα στα άκρα της επίθεσής του με εξτρέμ που όντως θα έρθουν και θα του αλλάξουν το "έργο" στα "φτερά".

Επιβάλλεται να βρει, όχι έναν, αλλά δύο τέτοιους παίκτες το "τριφύλλι" για να απλοποιήσει τη ζωή του παντού. Διότι όταν ο αντίπαλός του αντιλαμβάνεται πόσο (μα πόσο) εύκολα μπορεί να τον "ακυρώσει" στα άκρα του, μετά μπορεί πολύ πιο εύκολα να "φορτώσει" και τον άξονα για να "ακυρώσει" και τους λίγους παίκτες που διαθέτει ο Παναθηναϊκός εκεί και μπορούν όντως να κάνουν πέντε πράγματα...