Copa America analysis: Οι 12 φιναλίστ στο μικροσκόπιο

Ποια είναι τα φαβορί και ποια τα μεγάλα αουτσάιντερ της διοργάνωσης; Ποιοι θα λάμψουν και ποιοι θα απογοητεύσουν; Ποιες οι χρυσές μετριότητες και ποιοι οι κομπάρσοι; Το SDNA αναλύει τους 12 φιναλίστ…

Είναι η διοργάνωση των μερακλήδων της μπάλας. Διότι το Κόπα Αμέρικα δεν είναι μόνο η γιορτή των μάγων της μπάλας, αλλά και αυτή των τσεκουριών. Δεν έχει μόνο κορδελάκια, αλλά έχει και ξύλο. Έχει αίμα, δάκρυα και ιδρώτα. Έχει αυθεντικό ποδόσφαιρο στην ολότητα του.

Όταν λέμε Κόπα Αμέρικα το μυαλό πηγαίνει άμεσα σε Βραζιλία και Αργεντινή ή Αργεντινή και Βραζιλία. Ότι προτιμάει κανείς.

Την τελευταία φορά που η Βραζιλία φιλοξένησε μεγάλη διοργάνωση με ένα μεγάλο πρέπει για την κατάκτηση του, όλοι θυμόμαστε πως τελείωσε. Εκείνο το 1-7 στον ημιτελικό του Μουντιάλ το 2014 δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ, ακόμα και σήμερα θεωρείται ημέρα εθνικού πένθους.

Τι κοινό έχει εκείνο το βράδυ με το επερχόμενο Κόπα Αμέρικα που θα φιλοξενηθεί και πάλι στην χώρα του καφέ; Και πάλι ο αρχηγός, ο μεγάλος ηγέτης, ο κύριος τα πάντα όλα, ο Νεϊμάρ είναι λαβωμένος. Κι αυτό μόνο καλός οιωνός δεν είναι.

Στην συμπλήρωση 100 ετών από την πρώτη κατάκτηση του Κόπα Αμέρικα από την «σελεσάο», ο Τίτε ψάχνει κάτι χειροπιαστό για να ολοκληρώσει το πολύ ενθαρρυντικό έργο (29 νίκες σε 36 παιχνίδια) από την ημέρα που διαδέχθηκε τον Ντούνγκα. Μόνο που αυτή τη φορά η δύναμη πυρός είναι από πίσω προς τα μπροστά. Εγγυάται γι’ αυτό ο Άλισον. Το ερώτημα όμως παραμένει. Ποιος από όλους αυτούς τους αναγνωρισμένους σταρ (Φελίπε Κοουτίνιο, Ουίλιαν, Γκάμπριελ Ζεσούς, Φιρμίνο, Ρισάρλισον, Νέρες) θα βγει μπροστά και θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του; Η πίεση θα είναι αφόρητη…

Και μιας μιλήσαμε για πίεση, τι να πει και ο Λιονέλ Μέσι; Μολονότι θα μπορούσε να ξεκουράζεται και να αράζει σε κάποια παραλία, αυτός εκεί. Το έχει βάλει στόχο να σηκώσει κάτι με την Αργεντινή, κάτι, οτιδήποτε. Αν το κάνει στο σπίτι του αιώνιου εχθρού θα είναι μία μεγάλη εξιλέωση. Για μία ακόμα φορά η «μπιανκοσελέστε» άλλαξε τα πάντα, αλλά πόσο σοβαρή μπορεί να είναι μία ομάδα που έχει αλλάξει τέσσερις προέδρους ομοσπονδίας και ισάριθμους προπονητές από το 2014 μέχρι σήμερα; Η ομάδα του ρούκι Λιονέλ Σκαλόνι ταξίδεψε με το πιο νεανικό ρόστερ όλων των εποχών και παραμένει στοίχημα. Αν δεν υπήρχε ο Μέσι, τότε μία θέση στην τετράδα μπορεί να ήταν και το ταβάνι…

ΤΑ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ ΦΑΒΟΡΙ

Ποιός μπορεί να αγνοήσει την Ουρουγουάη που με 15 κατακτήσεις είναι η πιο επιτυχημένη ομάδα της διοργάνωσης; Ειδικά από την στιγμή που έφτασε στα ημιτελικά στο προηγούμενο Μουντιάλ, ειδικά από την στιγμή που εδώ και 13 χρόνια βαδίζει με την ίδια μαγική συνταγή του συγκινητικού Όσκαρ Ταμπάρες, ο οποίος οιστρηλατεί με την ηρωική του παρουσία ένα ολόκληρο έθνος. Ναι, ο Λουίς Σουάρες θα παίζει επηρεασμένος από την πρόσφατη επέμβαση στο γόνατο του, όμως η «σελέστε» εδώ και χρόνια δουλεύει σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, που είναι πολύ δύσκολο να βγάλεις εκτός λειτουργίας.

Στα εναλλακτικά φαβορί, αναγκαστικά μπαίνει και η Κολομβία, το ρόστερ της από πλευράς προσοάουλο Γκερέρο με τα 13 γκολ στην διοργάνωση, ο οποίος θέλει άλλα 6 για να γίνει πρώτος σκόρερ όλων των εποχών σε Κόπα Αμέρικα.

Αν υπάρχει ένα μεγάλο… dark horse που θα τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας, αυτό είναι η Βενεζουέλα. Η έκρυθμη πολιτική κατάσταση στην χώρα που την έχει φέρει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας καθιστά την παρουσία της στο Κόπα Αμέρικα κάτι σαν εθνική αποστολή. Το θέμα είναι πως εδώ υπάρχει και μία εξαιρετική ομάδα, κάτι που έδειξε στις πρόσφατες φιλικές ηχηρές τριάρες επί της Αργεντινής και των ΗΠΑ. Τα μεγάλα ονόματα παραμένουν οι Σάλομον Ροντόν, Τόμας Ρινκόν, Ρομπέρτο Ροζάλες, όμως σε αυτούς έχει προστεθεί η εκπληκτική φουρνιά που έφτασε ως τον τελικό του Παγκοσμίου Νέων το 2017!

ΟΙ ΧΡΥΣΕΣ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ

Χρυσή μετριότητα η Χιλή που κατέκτησε τα δύο τελευταία Κόπα Αμέρικα; Ιεροσυλία δεν ακούγεται; Ναι, αλλά εκείνες οι ομάδες είχαν τους σταρ στα ντουζένια τους, όχι ξεζουμισμένους όπως σήμερα. Συν τοις άλλοις εδώ και μήνες μαίνεται ένας εμφύλιος στα αποδυτήρια με τον Κλαούντιο Μπράβο αρχηγό στο ένα γκρουπ και τους Μέντελ, Βιντάλ από την άλλη. Ο προπονητής Ρεϊνάλδο Ρουέδα δεν εμπνέει κανέναν και τα πράγματα δεν προμηνύονται καλά για τους Χιλιάνους.

Η Παραγουάη όλο και βγάζει κάποιους αξιόλογους νέους παίκτες, όπως οι στόπερ Μπαλπουένα, Γκουστάβο Γκόμες, όμως εδώ και χρόνια μοιάζουν βυθισμένοι στην μετριότητα και ο όμιλος με Αργεντινή και Κολομβία δεν αφήνει ελπίδες για κάτι καλό.

Πάνω - κάτω τα ίδια ισχύουν και για τον Ισημερινό, την ομάδα με τα μεγαλύτερα φυσικά προσόντα στην διοργάνωση, που όμως από μόνα τους, δίχως την τεχνική και το ταλέντο δεν αρκούν για να φτάσεις ψηλά.

ΟΙ ΚΟΜΠΑΡΣΟΙ

Αλήθεια, τι δουλειά έχουν σε ένα Κόπα Αμέρικα η Ιαπωνία και το Κατάρ; Είναι οι φετινοί προσκεκλημένοι καθένας για διαφορετικούς λόγους. Οι Ιάπωνες βλέπουν την διοργάνωση ως test event για τους Ολυμπιακούς αγώνες που θα φιλοξενηθούν του χρόνου στο Τόκιο και έστειλαν μία ομάδα πολύ νεανική που θα έχει σαν στόχο να κερδίσει εμπειρίες.

Την ίδια ώρα το Κατάρ προετοιμάζεται από τώρα για το επόμενο Μουντιάλ και σόκαρε τον ποδοσφαιρικό κόσμο με την κατάκτηση του Κυπέλλου Ασίας και με οδηγό τον πρώην τεχνικό της Masia Φέλιξ Σάντσεθ Μας θέλει να δείξει ότι έχει αλλάξει επίπεδο. Οι δύο αυτές ομάδες μαζί με την Βολιβία που μετρά μόλις μία νίκη στα τελευταία της 16 παιχνίδια την τελευταία διετία είναι αυτοί που στα χαρτιά έχουν τις λιγότερες πιθανότητες διάκρισης στα γήπεδα της Βραζιλίας.