Η απλότητα και το... βάρος ενός περιβραχιόνιου

Ξεκινώντας συζήτηση γύρω από το κεφάλαιο «περιβραχιόνιο» και το κατά πόσο σωστά επιλέγονται να το φοράνε κάποιοι ποδοσφαιριστές, σαφώς και η κουβέντα μπορεί πολύ εύκολα να ξεφύγει τόσο της ουσίας όσο και των λόγων πίσω από τους οποίους επιλέγεται κάποιος παίκτης να κουβαλάει ένα τέτοιο «βάρος».

Αν έπρεπε να θυμηθούμε περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που το περιβραχιόνιο υπήρξε συνυφασμένο με την καριέρα τους, αυτό μπορούμε να το κάνουμε μέσα από τα πρόσωπα των Τότι, Ντελ Πιέρο, Μπουφόν, Τζέραρντ, Καν, Μαλντίνι, Βιεϊρά, Ζανέττι, Ροϊ Κιν, Μπεκενπάουερ, Μαραντόνα αλλά και Πουγιόλ.

Ίσως να μου διαφεύγει και κάποιο όνομα τη δεδομένη στιγμή, παρ’ όλα αυτά, θεωρώ πως δύσκολα κάποιος θα διαφωνήσει με τον ισχυρισμό ότι οι συγκεκριμένοι όχι μόνο τίμησαν τις φανέλες των ομάδων με τις οποίες αγωνίστηκαν, αλλά ξεχώρισαν κιόλας, όντας αρχηγοί τους.

Βεβαίως, εκεί που πολλές φορές προκύπτει διαφωνία, είναι στο κατά πόσο αυτός που επιλέγεται ως αρχηγός, χρειάζεται να είναι είτε από τους παλαιότερους σε μια ομάδα, είτε να είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία είτε απλά να είναι ηγετική μορφή εντός και εκτός του αγωνιστικού χώρου. 

Στην Άρσεναλ για παράδειγμα, επιλέγηκε ως ένας από τους αρχηγούς ο Γκαμπριέλ Ζεσούς, ο οποίος μόλις φέτος αποκτήθηκε. Ο λόγος βεβαίως, έχει να κάνει με το γεγονός ότι ο Βραζιλιάνος επιθετικός αποτελεί ίσως ό,τι πιο ποιοτικό διαθέτει η ομάδα του Λονδίνου αυτή την περίοδο, την ίδια στιγμή που η νοοτροπία νικητή είναι διάχυτη στο πρόσωπο του.

Αφορμή και έμπνευση βεβαίως για το συγκεκριμένο κείμενο, υπήρξε η τοποθέτηση του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου, ο οποίος αφού φόρεσε το περιβραχιόνιο της Ανόρθωσης στο τελευταίο της φιλικό, ανέφερε κατά λέξη: «Μεγάλη τιμή να φορέσω το περιβραχιόνιο αυτής της ιστορικής ομάδας που πρεσβεύει τόσα πράγματα. Αυτό βέβαια το γεγονός δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την αγάπη σας και τον σεβασμό που δίνεται απλόχερα. Σας ευχαριστώ.»   

Θα έλεγε κανείς πως το λογικό θα ήταν ο Λάζαρος να είναι εκ των αρχηγών της Ανόρθωσης βάσει της ποιότητας, της εμπειρίας αλλά και της νοοτροπίας που τον διακατέχει, μη έχοντας τίποτε άλλο στο μυαλό του πέρα από την νίκη σε κάθε παιχνίδι.

Έστω και μέσα από ένα φιλικό, το περιβραχιόνιο πέρασε στο χέρι του και δεν το αντιμετώπισε καθόλου με ελαφρά την καρδία, όπως ίσως γινόταν κατά το παρελθόν με διάφορους ποδοσφαιριστές της Ανόρθωσης οι οποίοι βρέθηκαν σε παρόμοια θέση. 

Αντιθέτως, εξέφρασε την εκτίμηση και την περηφάνια του γι’ αυτό το γεγονός. Να θυμίσω μάλιστα ότι μιλάμε για ένα ποδοσφαιριστή ο οποίος φόρεσε τις φανέλες όλων των μεγάλων ομάδων της Ελλάδας (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟ, Ολυμπιακός).

Μια εξέλιξη που ίσως φαίνεται τόσο απλή για κάποιους, για τον Λάζαρο ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή και αυτό τον τιμάει. Μέσα από αυτή την ενέργεια, δείχνει και ο ίδιος με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ότι όσο αφορά το κατά πόσο αξίζει να φοράει το περιβραχιόνιο της Ανόρθωσης στο χέρι ή όχι, δεν τίθεται σε καμία περίπτωση θέμα συζήτησης. 

Σάββας Πηλακούτας